Moe

Ik ben moe! De wallen onder m'n wallen hebben wallen. Tis verschrikkelijk. We boffen zo met Tijn! Die kan slapen als de beste, al sinds ie drie weken oud is. Heel sporadisch dat ie een nachtje 'spookt'. Abel daarentegen slaapt sporadisch een nachtje goed. Slapen is zonde van z'n tijd.. En hoe weinig hij ook slaapt, hij is zo vrolijk! S nachts ook.. Ik niet. Ik ben snachts niet vrolijk. Niet meer. Overdag wel, al kost het soms wat moeite.

Niet slapen kost je ook je relatie. Althans. Bij ons gaat het nog best goed hoor, maar niet dankzij mij. Romes is een held. Incasseren dat ie kan! Wat ik hem soms allemaal wel niet voor z'n voeten gooi, totaal onterecht natuuk! Ik had allang een oorlog gestart tegen m'n partner. Hij niet. Romes kan goed zonder slaap. Ik niet. Wat wil je na 8 maanden. Vaak slaap ik niet langer als 2 uurtjes achter elkaar. Romy zou ook heus instorten en minder kunnen incasseren na 8 maanden met heel weinig slaap. Tenminste .. Dat hou ik mezelf voor :p. Om m'n gedrag goed te praten. Ofzo.

Romes slaapt s nachts ook gewoon. Als hij eenmaal slaapt, kan je gerust met de dorpsfanfare naast z'n bed gaan staan. Hij hoort je niet. Heel, heel misschien dat ie heel even 1 oog een klein beetje open doet, maar dan draait ie om en slaapt gewoon verder. Het geeft niet. Hij piekt op de juiste momenten. Net voor het moment dat ik echt ga instorten kampeert hij een nachtje met abel op de bank. Kan ik even een nachtje opladen.

Abel heeft een liesbreuk. Daardoor kan je hem niet heel lang volgas laten huilen. Zodra hij geopereerd is, laat ik hem huilen. Desnoods 3 weken lang. Ben het een tikkie beu, maar ik hou wel van hem! Echt! 

Mocht iemand nog slaaptips hebben; ik hou me aanbevolen. Al acht ik de kans klein dat we dat niet al geprobeerd hebben ;). 

Goud

Ik vind je lief, mooi, zacht en je ruikt zo lekker. Je bent als een ongeschreven blad zonder kreukels, klaar om een boek te worden. Vol mooie verhalen met altijd een blij eind. Jij bent blij en voor mij het einde. Samen met je broer. Mijn kleine helden. Ooit was ik ook een ongeschreven blad, inmiddels heb ik al wat hoofdstukken. Mijn boek wordt steeds mooier. Sinds 2 jaar worden de hoofdstukken geschreven met een gouden pen. Jullie zijn goud. Meer dan goud. Het kostbaarste bezit. Onthoud dat, voor altijd; mijn lieve mooie schatjes! 

Ik ben de laatste tijd wat sentimenteler dan normaal. Ik moet bijna weer gaan werken. Bij Tijn zag ik er enorm tegen op, maar deze ronde is het nog erger. Ik kan zo van m'n makkertjes genieten. Ik ken ze als de beste. Abel slaapt weinig, dat is zonde van z'n tijd. Maar ik weet hoe en wanneer je hem aan het slapen krijgt. Ik weet de plekken die je moet kussen zodat Tijn zijn pijntjes over gaan. Ik ken hun en zij kennen mij. Ik vind het gewoon lastig ze eventjes uit handen te geven. Komt vast wel goed. Maar voor nu ben ik gewoon even de zieligste die er bestaat ;). Tijn heeft het enorm naar zijn zin op de opvang, dus Abel zal zich ook prima kunnen redden, plus hij heeft zijn grote broer bij. Maar toch. Tijn was 'al' 1 toen hij ging, kon zich al enigszins duidelijk maken. Abel is pas 6 maanden en kan vooral goed lachen en niet slapen. Ik ga ze missen, die 18 hele uurtjes per week, mijn kleine gouden hoofdstukkenmakers!

Kamperen

Romes heeft de smaak te pakken. Al toen ik zwanger was rieptie: als ie dan groot is gaan we kamperen. Tijn is nu 2, dat is niet groot, maar 'moest' toch mee kamperen. Ik vond het verschrikkelijk, maar ze hebben het reuze naar hun zin gehad. Romy begon 3 weken terug. 'Ik ga kamperen' .. 'Leuk' .. 'Met Tijn' .. 'Kut'. Wanneer dan vroeg ik? 'Overmorgen'. Oh dan al! Zonder spullen? Dat wordt me het tripje wel, dacht ik. Dat snapte die ook, dus werd het even uitgesteld. Ik werd de stad ingestuurd om een kampeeruitzet. Een tent, matje, slaapzakken, pannetjes en een gasstelletje. Opa Jeroen, oom Louie en neef cedric werden meegevraagd en de trip kon, een weekje later, beginnen. Bijna dan. De avond voor vertrek bedacht ie zich dat ie nog een rugzak nodig had. Snel de stad in en hij vond er 1 (en mooie nieuwe schoenen voor mij ❤️, omkopen noemen ze dat :p). Alle spullen in de auto, ik had tijn zijn spullen (inclusief matras, je gaat toch niet voor de lol op een matje liggen?!) ingepakt dus die had genoeg mee voor 6 weken, en gaan. Ze hebben genoten! Zo genoten, dat Romes al vrij snel vroeg 'zal ik dit weekend weer gaan?'. Moet jij weten, als je Tijn maar thuis laat, maar dat was het plan niet. Tijn mocht ook weer mee. Dolle pret. Vrijdags vroeg romes aan Tijn 'wil je morgen weer in de tent slapen?' En dan zei ik er snel achteraan 'of lekker bij mama blijven?' Godzijdank koos ie voor mama blijven. Voor eventjes dan. Zaterdagochtend vroeg ie aan papa of ze weer bergen gingen kijken. Omdat afgelopen weekend de temperatuur nog goed was en de komende weekenden druk zijn en het daarna te koud is voor Tijn, mocht ie toch mee ;). 

Tussen het eerste en tweede tripje zat slechts 6 dagen, maar toch heeft ie intussen al een andere tent en struint ie nu heel internet af voor een andere rugzak. Die die had gekocht was opzich prima, voor nu. Hij heeft hem wel gepimpt. Moesten volgens hem nog bandjes op zodat ie z'n tent, matje en slaapzak er aan kan hangen. Maar als de jongens groot zijn, mogen (of moeten ;)? ) ze mee survivalen. Dus das echt nodig dat je daar nu alvast een goeie rugzak voor aanschaft. Hij maakt er een hele studie van, 100 mailtjes in de mailbox al 'hoeveel liter is deze'?. Tot slot zoekt ie nog zoon belachelijk lelijke afritsbroek. Die dingen moeten ze echt afschaffen, maar goed, hij doet maar .. ik loop er toch niet naast. Ik doe namelijk niet aan in een tentje slapen!

Ik mis je..

Je slaapt, als een roosje, in je slaapzak in een tentje in Frankrijk. Ik mis je. Mijn kleine padvindertje! We hebben nog even gebeld. Je hebt stenen gezocht en bunkers gezien. Je speelde tikkertje met Cedric en was dolenthousiast. 

Ik heb net het raam van je slaapkamer dicht gedaan. Je bedje was leeg. Wat een aansteller is je moeder toch. 

Wedden, als je thuiskomt zeg je dat je dol bent op kamperen. Jij bent namelijk op veel dingen dol. Dat is één van de vele dingen waarom ik zo dol op jou ben en waarom ik je dus zo mis.

Ik ga nog even taart eten in bed, ben nou toch al in de zielepootmodus.

Trots

Elke avond voor ik naar bed ga, kijk ik nog even bij m'n mannetjes. Ik leg ze goed, staar naar ze, geef ze een kusje en hou extra van ze. Ik ben zo trots, zó trots! 

M'n kleinste vriendje, die rustig doorbikkelt met z'n liesbreukje. Hij heeft nu elke dag een beetje meer pijn lijkt wel, maar toch is het een ontzettende blijerd. Je hoort hem amper. Hij eet, slaapt, poept, plast, speelt en is blij.. Heel blij, altijd. Hij kan al best een beetje zitten en probeert te gaan rollen. Nog even gaat ie kruipen en vanaf dat moment is het niet meer bij te houden :(.

M'n grootste vriendje wordt elke dag nóg grappiger en extra bijdehand. Z'n opmerkingen zijn hilarisch, dat vind hij zelf soms ook. Hij helpt graag. Dus als ik vraag of hij even de luier in de bak wilt doen zegtie 'tuurlijk', hij staat op, pakt de luier aan en huppelt naar de bak. De laatste tijd is hij aan het uittesten. De 'ik tel tot drie' werkt heel goed! Als hij moet komen of iets en hij komt niet, zeg ik: 'Tijn, mama telt tot drie en dan ben je hier', vaak heb ik m'n zin nog niet af en dan roept ie al 'hoef niet te tellen mama ik kom al'. En trots dat ie dan is, trots omdat ik niet hoefde te tellen maar hij al kwam. Ik ben ook trots, al zou het leuk zijn als hij gewoon gelijk kwam ipv na de ik tel tot drie.

Tijn praat alles na en kan heel goed onthouden! Vanmiddag had ie voor z'n middagdutje een ijsje op. Z'n armen plakte, dus ik had ze afgedaan met een doekje. Werd ie na z'n middagdutje wakker, riep ie 'maaaaamaaaaaa, kom gauw! Tijn heeft nog een beetje plak!' Tijn had helemaal geen beetje plak meer, maar ik vond het toch leuk. Vooral dat kom gauw. Bij tijn is het vaker kom gauw. Wedden, nog even roept ie: 'maaaaamaaaaaa, kom gauw of ik tel tot drie en dan ben je hier' ;). Eten gaat de laatste tijd moeizaam. Hij eet heel slecht. Ik kan me d'r niet druk om maken, eet je vandaag niet dan misschien morgen wel, maar Romy heeft graag dat ie eet. En daar komen hele foute grappige momenten van. Tijn is dan echt op z'n best, ik kan het niet eens uitleggen. Zo stout, maar zó leuk! Soms mikt ie heel soepeltjes een vleesje in Romy z'n oog, mij kan je dan opvegen. Ik doe m'n best om me kapot te lachen zodat tijn het niet ziet, maar das lastig. Romy moet vaak ook lachen en dan is het voor Tijn natuurlijk helemaal feest. Nu eten we vaker voor de tv, das ook fout, maar zo eet ie 'perongeluk' toch meer als dat je aan tafel zit. Al heeft meneer natuurlijk wel commentaar op wat er op de buis is. Papa wil Discovery kijken, Tijn wil Dora kijken, 'geen meneres en mevrouwes kijken'. 

Ik zou boeken over ze kunnen schrijven. Het boek van Tijn is wat dikker als dat van Abel, maar dat duurt niet lang. Het gaat zo snel :(. Ik had me nog zo voorgenomen om van Abel dubbel te genieten. Genieten doe ik zeker, maar de dagen vliegen om! Ze zijn groot voor je het weet, daar baal ik van! 

Jij doen!

Als Tijn roept; 'jij doen' help hem dan niet. Dat scheelt een hoop boosheid en verdriet. Met 'jij doen' bedoelt hij dat hij het wil doen. Sta Abel af na de woorden 'Baby Abel jou zitten', want dan wil hij zijn broer op schoot. 

Hoe het komt weet ik niet. Eigenlijk is het best logisch. Je zegt tegen hem 'jij' of 'jou' en kinderen zeggen nou eenmaal alles na. Alles! Zo heet Abel tegenwoordig geen 'baby Abel' meer, maar 'moppie' of 'lieffie' en scheld ik niet meer in Tijn zijn bijzijn sinds hij 8 maanden is. Ik verbeter alles en iedereen die het wel doet als m'n kindjes er zijn. Vriendinnen met kinderen doen het automatisch, vriendinnen zonder kinderen hebben het niet door.

Kinderen zijn spiegeltjes. Ik ben van mening dat hou je tegen hen doet, zij ook doen. Ik ben bijna altijd blij tegen m'n moppies. Mijn moppies zijn ook bijna altijd blij. Alleen is het soms wel jammer dat als ik moe ben, ze ineens geen spiegeltje meer zijn.. 

We doen wat we kunnen

Ik zat net in de tuin met m'n vriendinnetjes. We hadden het over het moederschap en dat je het nooit helemaal goed kan doen. Je doet je best. Leert ze de basis, stuurt ze waar je kan en verder is het hopen op het beste. Als m'n kindjes het zo doen als ik, ben ik best tevreden. Goed, m'n ouders hebben me een keer uit m'n eigen kots moeten halen terwijl ik buiten voor de kroeg lag, ik ging niet altijd naar school, ik blowde wel eens en dronk soms een glaasje alcohol te veel. Maar ze hebben me nooit van het politiebureau moeten halen, ik heb nooit structureel echte echte drugs gebruikt en ik heb gewoon een diploma. Ik heb dan wel geen doctorale titel voor m'n naam, maar wie zegt dat ik dan gelukkiger zou zijn? Romes en ik hebben het er ook wel eens over. Romy is van mening dat hij met onze jongens mee op stap gaat. En nog veel erger, hij denkt dat ze dat hartstikke leuk vinden. Tuurlijk, als ze zelf al vaker op stap zijn geweest en ze komen Romy een keer tegen in de kroeg, vinden ze vast gezellig. Maar elke keer als je op stap gaat, verplicht je vader mee moeten nemen? DAT IS HELEMAAL NIET LEUK! Gelukkig hebben onze jongens ook een moeder die er anders over denkt. Desnoods help ik ze met een ontsnappingsplan, maar ze gaan hoe dan ook alleen op stap!

Misschien ligt het ook aan de mensen waar je kinderen mee omgaan. Natuurlijk maken ze altijd zelfs de beslissingen en moeten ze zelf zorgdragen voor de consequenties. Maar als je kind nou enorm beïnvloedbaar is en 'chillt' met schorriemorrie, is de kans dat je ze toch een keer op moet halen van het politiebureau groter als dat je kind een enorme dosis zelfvertrouwen heeft en zich niet laat beïnvloeden door dat schorriemorrie. Ophalen van het politiebureau begin ik trouwens niet aan. Dat gaat te ver. Maar uit hem eenmalig uit z'n eigen kots vissen kan wel. Vraag ik gelijk de volgende ochtend of hij nog een whiskeytje wil ;).

Voorlopig moet ik ze eerst zindelijk zien te krijgen, dus dat op stap gaan zit er nog niet in. Tot die tijd doen we wat we kunnen en wat ons het beste lijkt.

Gefaald ..

Dat waar ik op het eind van m'n zwangerschap ineens aan twijfelde is gebeurd. Ik heb even een weekje gefaald :(.

Tijn was 2 uur oud toen ik vroeg aan Romes; 'en? Wanneer gaan we voor de tweede?'.

Omdat het zwanger raken van Tijn een poosje duurde stopte ik met de pil met de gedachte dat we over een jaar wel zwanger waren. Mooi niet dus. Veel eerder dan gedacht was het raak en ik vond het geweldig! Ik heb niks met zwanger zijn, dat niet (je hebt een mens in je buik he, een MENS!) Maar het idee dat er 9 maanden later een klein fijn kindje bij kwam vond ik geweldig.

De bevalling ging nog sneller als zwanger worden. Iets te snel als je het mij vraagt. Van 0 naar 100 in tien seconden. Bij Tijn heb ik er van begin tot eind 36 uur over gedaan. Ik had tijd om te beseffen wat er gebeuren ging en kon tussendoor ademhalen, heerlijk! Bij Abel deed ik er 5 uurtjes over, waarvan ik er maar 2 echt dood ging. Sommige vinden zoon snelle bevalling fijn, ik niet. Ineens was ie dr. Voor Romes ging het ook te snel, wist even niet waar die het zoeken moest.

Die dacht dat de pomp gebruikt zou moeten worden maar ineens zag ie haartjes en 2 minuten later z'n zoon! We hebben de dagen na de bevalling vaak weinig zeggend naast elkaar in de tuin gezeten s avonds. 'Snel he', 'ja'. 'Heftig he', 'ja'.

De eerste week na de bevalling was heerlijk, een lieve kraamhulp en Romes die thuis was. De week daarna vertrok de kraamhulp, Romes ging weer werken en ik voelde me beter dan ooit. Adrenaline. 'Dit doe ik wel even' dacht ik. In de derde week ging het mis. Ik had 2 ontstoken ogen, m'n knie deed enorm veel zeer, ik had ijzer te kort en slaap te kort. Abel had ook een ontstoken oog en buikkramp waardoor hij veel huilde. Hij kreeg borstvoeding en kwam om het anderhalf uur, dag en nacht. Opzich niet erg, Tijn kwam ook vaak, maar bij Tijn kon ik elk dutje met hem mee doen. Dat ging nu niet. Ik ging me steeds slechter voelen en kon op den duur alleen nog maar huilen. Romes zag het en greep in. Hij ging naar de apotheek om staaltabletten en iets voor onze ontstoken ogen. We kochten flesjes en flesvoeding en Tijn ging een ochtendje bij opa en oma spelen zodat ik wat bij kon slapen. Ik voelde me iets beter maar s avonds begon ik al te brullen omdat ik het de volgende dag weer alleen moest doen. Romes vond dat ik iemand moest bellen die me kon komen helpen. Iedereen zegt altijd wel 'als er wat is, bellen he!', dat zeg ik ook altijd. Bij sommige meen ik het, bij sommige puur uit fatsoen. Maar wat als je ze echt om hulp vraagt? Dan ben ik zwak. Ik wou het niet. Ik ben de moeder van mijn jongens, ik moet dit kunnen. Als ik het niet kan, dan faal ik. En ik was al aan het falen omdat ik gestopt was met de borstvoeding. Romes bleef aandringen. Er moest iemand voor Tijn komen zorgen omdat ik het zelf echt even niet kon en brullend appte ik m'n vriendinnetje 'tante Lot'. Het was 5 mei, bevrijdingsfestival. Ik vroeg of ze het gezellig had, laat ging maken en of ze morgen moest werken. Ze snapte het gelijk. 'Hoe laat moet ik komen'? Blijkbaar kon ik toch niet zo goed doen alsof het goed ging als dat ik dacht.. Ik bedacht me nog en wou niet meer, sputterde nog even tegen maar ze liet zich niet tegenhouden. Ik heb me eventjes zo rot gevoeld :(. Tante Lot kwam en een ware kraamverzorgster kwam in haar naar boven ;). Ik werd naar een boodschappenlijstje gevraagd en naar boven gestuurd, naar bed. Ik vond het maar vreemd. Ik lig boven en bed en Tijn is beneden. Hij moet een schone luier, lust vast wat drinken en om 12 uur moet ie een boterham.. Dat appte ik even naar d'r en viel daarna, met Abel naast me in z'n wiegje, als een blok in slaap. Ze ging om boodschappen, kookte, deed het huishouden en zorgde met alle liefde voor mijn kleine held. TOPPERTJE! 

De dagen daarna ging tijn naar de opvang en krabbelde ik weer op.

Nu ben ik al weer even helemaal de oude! Of nja, bijna. Koffie is mijn held. Ik ga denk ik nooit wennen aan gebroken nachten maar verder hebben we onze draai gevonden. 

Abel is een heerlijk kereltje! Hij kan lachen als de beste. Op verzoek, in zijn slaap of als hij een beetje ligt te staren. Er zijn nachten dat hij al tot half 6 slaapt en sommige nachten wil die gewoon extra chillen met z'n moeder (en een flesje, maar dat zijn details ;)). Hij brabbelt, houdt van douchen en hij houdt van herrie, dat komt goed uit met z'n broer de kabaalmaker. Zonder de hulp van broer de kabaalmaker zou het me trouwens niet lukken hoor. Iemand moet me de luiers en doekjes aangeven, Abel z'n tut in z'n mond stoppen en de muziek aanzetten ;). 

Tijn dwingt me serieus wel om af en toe te chillen. Als de tv aan staat klimt hij op de bank, klopt op de plek naast hem en zegt dan 'kom mama, zitten, teevee kijken'. Daarentegen moet ik hem gelukkig ook nog af en toe uit de vensterbank plukken, achter hem aan rennen om hem zogenaamd op te vreten en de draken in z'n tent verslaan.

Ik zei het eerder op fb 'het leven is mooi', maar nu meen ik het! Het leven is echt mooi!

Ps; lieve lot, extra thnx! Je bent een topper. Dat ga ik nooit echt echt tegen je zeggen want wij zijn nuchtere harries die weten dat we op een dag kanker krijgen omdat onze moeders en ongeveer de rest van heel de familie dat heeft of heeft gehad, maar ik ben heel blij met jou als m'n vriendinnetje!

Pss; dat over kanker is een onderonsje ;). Als wij tegen iemand zeggen dat de kans heel groot is dat we kanker krijgen reageren de meeste heel geschokt, wij niet ;).

Mama <3

Ik reed net achter m'n moeder in de auto, naar huis. Naar m'n man en m'n kindjes. We kwamen van het naaiclubje. Op maandagavond naaien we altijd samen met m'n schoonmoeder, bij m'n schoonouders. 

Ik moet er nog niet aan denken dat Tijn en Abel ook ooit een schoonmoeder hebben. Of een rijbewijs, een huis, een partner en kindjes. Jarenlang (en daarna) zorg je voor ze. Je doet er alles voor en dan zijn ze ineens zelfstandig en moet je ze loslaten.

Mijn moeder is uniek. Ze is lief, mooi, zorgzaam en bere bere sterk! Als je m'n moeder niet kent vind je d'r nors. Ze is een echte kat uit de boom kijker. Kent ze jou niet, verwacht dan ook maar niet dat ze energie in je steekt. Maar als je de kans krijgt om d'r echt te leren kennen is het een schat! Ze heeft het niet altijd even makkelijk (gehad). Maar ze was, en is, er altijd voor mijn zus en mij. Je hoeft maar te bellen en ze komt. 

Mam; je bent de liefste! Ik ben blij dat ik juist jou dochter ben! Ik ben blij dat je me nooit hebt leren wassen, koken of poetsen en dat ik, tussen de kleinigheidjes door, altijd kind heb mogen zijn. Ik ben blij dat je nog steeds naast me staat, bij elke stap die ik neem. Ik ben blij met het leven dat ik nu heb. Ik ben mede door jou uitgegroeid tot een sterke zelfstandige vrouw. Je bent niet alleen mijn moeder, maar ook mijn vriendin. Sommige vinden dat dat misschien niet klopt, ik vind het heerlijk! Ik kan alles bij je kwijt. Je kijkt nergens van op. Je steunt me altijd, remt me in mijn enthousiaste onmogelijk dingen en geeft een duwtje als ik afhaak en eigenlijk door moet gaan. Je bent een geweldige oma voor mijn jongens en een top schoonmoeder voor Romes.

En ondanks dat ik nog lekker egoïstisch ben en hoop dat Tijn en Abel nooit zelfstandig worden, weet ik dat jij wel blij voor me bent. Zo ben je. Als je dochters maar happy zijn, ist ammal allang best. Daarom ben je ook zoon toppertje. I love u mam! Heel veel!

Tijn is jarig!

Hiep hiep hoera! Tijn is jarig. 2 jaar! Slingers, ballonnen en cadeaus, ole! En dat bedoel ik sarcastisch! Vind er niks aan. Verschrikkelijk. Mijn kleine fijne mannetje is al 2! Nog even gaat hij naar de grote school en niet veel later studeert hij af. Stom! Ik weet nog als de dag van gister dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had, eindelijk. Ik was alleen thuis met de honden en m'n moeder was net weg. Half 4 s middags. En waarom ik een test deed weet ik niet eens, ik voelde me helemaal niet zwanger. Maar toch, binnen no time 2 streepjes. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Nadat ik zelf 45 keer had gekeken vroeg ik of de honden even wouden kijken, wouden ze niet. Ze keken heel raar 'waarom staat dat mens dan zo te springen' dachten ze vast. Ik belde Romy op, zei geen gedag maar schreeuwde gelijk 'WE ZIJN ZWANGERRRRR!'. Oh, zei die heel kalm, weet je het zeker? Ga nog even naar de kruitvat om zoon ding van clearblue'. Belachelijk, maar goed, deed ik even. Natuurlijk was alles kwijt. Schoenen kwijt (en gezien de hoeveelheid schoenen is dat best knap), sleutels kwijt, portemonnee kwijt. Uiteindelijk toch gevonden en zo hard als ik kon naar de kruitvat gefietst. Gelijk door voor een cadeautje voor Tess waarmee ik kon vertellen dat ik zwanger was. Terug naar huis, doosje van de clear blue test open gesnokt en hop! in het bakje met pies die nog op het aanrecht stond. Jahoor; zwanger! En daar zit je dan, alleen, zwanger te zijn maar je merkt niks. Niet dik, je voelt niks, stom! Tess opgebeld; 'kom je eten', neuh, ze had geen zin. Grrrrr! Dan niet! Dan vertel ik toch lekker niet dat je tante gaat worden! De rest van d'r leven komt ze altijd eten als ik bel, dat snap je :p.

En nu, nu is hij 2! TWEE! Dat is toch debiel?! Het liefst hou ik hem vooraltijd klein, maar dat gaat niet. Geloof ook niet dat hij daar gelukkig van zou worden. Zo trots als een paauw als hij weer wat nieuws kan. Ik ben trotser, maar dat zijn details. Het gaat zo snel. Vorige week poepte hij op de wc! Hij kan tellen en hij kan ineens zelf z'n broek aan doen en z'n jas! Z'n jas legt ie dan op een bepaalde manier op de grond, bukt, en hop! zijn jas is aan. Vast op het kinderdagverblijf geleerd. Moet toch eens doorgeven dat ze hem niet zo veel moeten leren. Als hij alles zelf kan, wat blijft er dan nog voor mij over? Van de week nog met Romy afgesproken, weet niet meer waarom, dat ik z'n boterhammen voor hem blijf smeren tot hij de deur uit gaat. En dan hoop ik dat hij pas op z'n 64e uit huis gaat (ik word vast 90). Ik snap m'n moeder steeds meer. Die vertikte het ook om mij uit te leggen hoe je moest koken en hoe de wasmachine werkte. Ik ga het m'n jongens ook nooit vertellen. Al denk ik dat ze het zelf wel uitdokteren. In tegenstelling tot hun moeder. Ik ging op me eigen en stond eens flink aan m'n kop te krauwen 'hoe werkt dit dan eigenlijk'?

Twee, pfff!! Wat een ellende! De tijd gaat echt te snel. Ik wou eigenlijk geen kinderen, tot Romy er over begon, ik later een keer niet op het juiste tijdstip ongesteld werd en teleurgesteld was omdat ik het toch werd. En nu wordt mijn oudste (ook al zo debiel, ik heb een jongste en een oudste..) twee. En wat ben ik een partij dol op ze! Ik zou ze niet meer kunnen missen.

En ookal wil ik de tijd het liefst stil zetten, ik hoop dat hij heel oud mag worden, super gelukkig is en gezond zal blijven. Dat hij ooit een vrouw (of man) zal vinden die bijna net zo veel van hem zal houden als ik. Bijna he, net zoveel gaat nooit lukken. Ik hoop dat hij later als hij groot is met een grote glimlach op zijn leven terug kijkt en datgeen heeft gedaan wat hij heeft willen doen, genoeg geld heeft om te sparen en te kopen en weg te geven wat hij wil. Dat als hij kindjes wil, deze krijgt en net zoveel van ze houdt als Romy van hem houdt. Ik wens hem al het beste van de wereld.

Ik ben trots op mijn kleine grote man! We gaan vandaag weer naar Blijdorp, net als vorig jaar. Toen keek hij zijn ogen al uit met al die dieren, nu kan hij ze benoemen. Zucht..

Lief klein kindje

Lief klein kindje! Nog even ben je de kleinste niet meer. Dan ben je een heuse grote stoere broer! Ik weet zeker dat jij de beste grote broer van de wereld zal zijn! Als ik de juffies van de opvang mag geloven ben je een heuse babysitter! Je geeft de baby kusjes, knuffels en aaitjes en als er speelgoed valt, raap jij het op voor ze. Je bent zoiezo heel zorgzaam. Als je me geen kusjes wilt geven, doe ik net of ik pijn heb. Dan krijg ik er gelijk! En als de hond een beetje ziek is, krijgt ook hij kusjes. Zelf wil je ook graag kusjes als je pijn hebt. En net als papa en mama doe jij ook wel eens alsof je pijn hebt voor de nep ;). Een lolbroek ben je, ook dat nog. Bijna altijd goed gehumeurd. Tegenwoordig hou je van zingen en dansen. Als je denkt dat niemand je ziet sta je lekker te swingen en te neuriën, heerlijk! Je houd van tradities. Ik ook. Al noemen ze dat in de grote mensen wereld 'structuur'. Tot de gekste dingen aan toe. Elke ochtend als je wakker word en je hoort dat ik er aan kom, verstop je je. In je bed, tegen het voeteneind. Nou moet je echt goed kippig zijn wil je jou niet zien, want je hoofd steekt uit, maar we doen alsof. Ik zoek je overal, achter het gordijn, de commode, in de kast, onder je bed en in de wasmand. Ik kan je natuurlijk niet vinden. Tot je begint te grinniken en laat weten waar je zit. Ik reageer heel verbaasd en zet wat speelgoed en een boekje in je bed. Jij gaat spelen en ik ga brood maken. Als ik terugkom ben je weer verstopt! Ik zoek me rot en ben blij dat ik je weer gevonden heb. Elke dag weer. Ik hou er van. Net zoals dat je je voeten gedag kust en uitzwaait voor ze je slaapzak in gaan. Hoe kom je er op? En voordat je je middagdutje gaat doen, krijgt dat waar je mee bezig was een kusje. Een poosje terug was het een bakje rozijntjes. Geduld is een schone zaak, want alle rozijntjes kregen een kusje, je at ze niet nog snel even op. Wij hebben nooit haast, dat scheelt. Op onze trap ligt altijd zooi. De hondenriemen, schoenen en andere meuk. Jij weet precies wat wat is en van wie het is. Jiemmmm van Tiff, ja klopt, de riem van Tiff. Stapje omhoog. Soeneh van mama, ja schoenen van mama. Stapje omhoog. Jiemmmm van beejhieee, ja klopt, de riem van Bailey. Stapje omhoog. Soeneh van mama, ja schoenen van mama. Stapje omhoog. Soeneh van papa, ja, schoenen van papa. Stapje omhoog. Soeneh van mama, ja schoenen van mama. Stapje omhoog. Sloffen van mama, ja sloffen van mama. Stapje omhoog. Soeneh van mama, ja schoenen van mama. Stapje omhoog. Soeneh van mama, ja schoenen van mama. Stapje omhoog. En dan zijn we na een eeuwigheid eindelijk boven en trek je een sprintje naar de slaapkamer van papa en mama. Je klimt op bed en doet net of je slaapt, inclusief snurken en ogen dicht. Je weet dat dat hem niet gaat worden en giert het uit van het lachen als ik je kietelend van het bed pluk en mee neem naar je eigen kamer. We kleden uit, lachen om je trui die zogenaamd altijd vast zit en ik heel hard los moet trekken, doen je zak aan, je kust je voeten en je helpt met de gordijnen dicht doen. De muziek gaat aan, we roepen 'later sssssgatje, hou van je' en je gaat slapen. Elke dag weer..

Bovenstaande heb ik op tien april geschreven. Op 14 april was het zover; je bent grote broer. En wat voor 1. Alles klopt! Abel krijgt heel veel aaitjes en kusjes, je helpt mee met 'schone broek doen', je zet zijn muziekje aan en als hij huilt ga je op het randje van de onderkant van de box staan er vraag je 'baby Abel, tisser?' Zijn antwoord wacht je niet af, je stopt z'n tut in zijn mond. En als een echte kenner hou je hem even tegen, zodat hij hem niet gelijk uitspuugt. Je bent geweldig! Als grote broer en als jezelf. De hele dag door voorzie je me van koffie en ijsjes. Precies wat ik nodig heb ;). Je bent ook ineens heel geduldig. Dat had ik nooit gedacht. Als Abel een flesje krijgt wil jij ook op schoot. Dat gaat niet dus zeg ik dat je even moet wachten. Je gaat wat anders doen. Zodra Abel van mijn schoot is kom je aangestormd: jou beurt! Ik vind je zo leuk. Zo wijs! Je humor, je kattenkwaad en zo knap. Ik raak niet uitgepraat over jou.. Ook al heb je nu een broertje, een gedeelde eerste plaats is ook een eerste plaats. Voor altijd mijn lieve kleine mooie poepie, die door de komst van Abel voor m'n gevoel wel ineens 482 kg weegt en minstens 2 meter groot is :p

De was..

Romy en ik hebben net even tegen elkaar gegromd. Wij hebben bijna nooit ruzie, de laatste echte ruzie kan ik me niet herinneren, wij grommen gewoon af en toe tegen elkaar. Ik grom, hij gromt, ik grom harder, hij zegt sorry en vraagt of ik wat wil drinken, ik wil Wicky en dat was dat.

Het ging over de was. Ik ben er niet zo goed in. Nja, in wassen wel .. Ruikt altijd heerlijk naar robijn, maar 1x een trui laten krimpen en wit blijft wit. Maar in de was bijhouden ben ik niet zo goed. Is ook niet nodig, wij hebben allemaal kleren zat, zodat ik gerust 3 weken niet hoef te wassen. We hebben ook een super grote wasmand. Echt een hele mooie, die wou ik zo graag! Hij heeft 4 vakken (1 vak voor de donkere was, 1 vak voor de witte was, 1 vak voor de gekleurde was en  1 vak voor het ondergoed en de sokken). In elk vak past was voor 2 machines. En aangezien Romy toch zijn was naast z'n bed verzameld ipv in de wasmand, voel ik niet echt de druk om te wassen .. Ik heb gewoon geen zin in dat gesleep. Onze wasmachine staat in een washok beneden, we hebben houten vloeren en al dat getril leek me niks, dus vandaar en de wasmand staat boven. Maargoed. Soms, meestal op een zondag, sleep ik alle was mee naar beneden en was het, stop het in de droger, vouw het op en sleep de manden weer naar boven. Waar het vervolgens vaak nog een poosje op de gang in de weg blijft staan. Dan pakken we gewoon kleren uit de schone mand en als hij bijna leeg is, ruim ik de laatste kleren op in de kast. Helemaal leuk. 

Soms staat de droger nog aan als ik naar bed ga. Dan vraag ik aan Romy of hij hem uit wil zetten en de was op wil rollen. Letterlijk. Romy kan geen was opvouwen, zegt ie. Dus 'slaap lekker, rol jij de was op? Kusje doei'. Meestal rolt hij de was niet op. Hij zet alleen de droger uit, als ik geluk heb. Onze droger piept als hij klaar is, net zolang tot je hem uit zet. Romy is immuun voor piepjes. De wekker, het geloei dat ie z'n riem aan moet in de auto, de droger, hoort ie allemaal niet. Gelukkig heeft ie mij, ik stomp hem wakker, vertel dat ie z'n riem aan moet doen en app hem dat ie de droger uit moet zetten.

Enfin! Nu zat ie dus te grommen dat ie geen klusbroek meer had. Toen ik net zwanger was had ik weinig energie voor niks en al helemaal niet voor de was. Toen z'n schone sokken op waren ben ik naar de winkel gegaan om nieuwe sokken ipv naar boven om de vuile sokken. De winkels zijn nu dicht, dus; applaus voor mij! Er zit nu een wasje in de machine met klusbroeken en zelfs een paar shirts!

Mocht iemand zich geroepen voelen; er is nog genoeg was over!

Handje?

Je hebt iets nieuws. Continu, de hele dag door kom je me ophalen. Waar ik ook ben. 'Handje?' zeg je dan, met je geweldig lieve mooie blauwe kijkers. Ik geef je mijn hand en je neemt me mee. We gaan spelen. Dat wil jij, dus dat wil ik. Ik hoef eigenlijk niet persee mee te spelen, als ik maar vlak in de buurt ben. Meespelen mag wel, maar hoeft niet. We, vooral jij, spelen met de paardjes, maken een puzzel, rijden met de motor of even op de auto. Als ik opsta en even naar de keuken loop of op de bank ga zitten, duurt het niet lang voor je me weer komt halen. 'Handje?'. En daar gaan we weer. Heeeeel soms als ik koffie drink mag ik even blijven zitten. Heel even. Je wilt dan wel in m'n kopje kijken en dat ik opschiet. Zodra ik m'n kopje neer zet roep je 'op, handje?'. Jep, hij is op, ik kom mee. Misschien ben ik te makkelijk en zou ik je naar de mening van de specialist af en toe moeten laten doen en nee zeggen. Maar dat doe ik niet. Ik wil het niet. Dan stofzuig ik toch een andere keer? De was kan vanavond ook, en het aanrecht, och, wie weet .. Als ik lang genoeg wacht loopt de vaat vanzelf weg. Ik hou van jou, van je handje en van je eeuwige gespeel. Konden we dat maar altijd doen. Altijd kan niet, maar zolang jij je handje naar me uitsteekt, pak ik hem aan. In de hoop dat wanneer het nodig is en ik, of papa, een hand naar jou uitsteken, je hem ook aan pakt. Nu en over 30 jaar. Gewoon altijd. 

Facebook ..

Ik ben uitzinnig, kwiek, monter, extatisch, euforisch en blij! Nee wacht, ik ben dolblij .. dolgelukkig, overgelukkig, zielsgelukkig! Of nee, ik weet het! Ik ben zielsblij! Ook een beetje jolig, vrolijk, opgewekt, uitgelaten, opgetogen, in een blijde stemming of nee in extase! Ik ben gewoon buiten mezelf van verrukking! Waarom? Dat zeg ik niet.. Dat is helemaal hip tegenwoordig in de social media! De mensen bloednieuwsgierig maken en dan lekker niet zeggen waarom. Ik snap dat niet. Ik hou niet van een half woord. Wie a zegt, moet b zeggen. Als iemand zich half verspreekt over een geheimpje ga ik door tot ik het hele geheimpje weet. Maar om nou een hele Facebookrel te starten, dat gaat me ook te ver. Vaak zijn het mensen die ik half half wel een beetje misschien nog van vroeger ken. Maar dan nog! Ik ben nieuwsgierig! We zijn toch vrienden op Facebook, kom maar op dan met je blije verhalen! Blij nieuws is toch leuk? Dat mag je delen! Net zo met slecht nieuws. Wel heel je woede aanval tentoonstellen, maar waarom je zo boos bent? Dat mag Joost weten. Ik krijg zoiezo een beetje een sik van dat Facebook. Die filmpjes die je tegenwoordig voorbij ziet komen.. Echt, niet te doen. Onthoofde dieren, mishandelde kindjes en ga zo maar door. Ik kan er niet tegen. Ik kan er niet eens naar kijken. Alleen het begin beeld van zo’n filmpje al maakt me misselijk. Zulke dingen moeten we niet meer posten en delen. Echt niet. Mocht je het toch graag blijven doen, ont-vriend me dan maar op Facebook. En het zijn ook niet alleen mensen die zoiets delen he. Nu.nl is er ook goed in. Waarom?! Is er geen ander nieuws? Of plaats het bericht en dan met een ander plaatje. Een plaatje met de tekst ‘DITGAATTEVERENWILJEECHTHELEMAALZEKERWETENNIETLEZEN-ALERT!’ Dat is tenminste duidelijk. Dan lees ik het niet. Want als dat echt een nationale regel is, ben ik niet meer zo nieuwsgierig. Maar dan moeten ze wel alleen dat plaatje gebruiken voor horrorverhalen. Niet voor wat anders. Weet je wat ook irritant is? Al die dingen die je kunt winnen! Heeft er serieus wel eens iemand iets gewonnen? Héél soms deel ik die dingen ook, echt heel heel heel soms. Maar voor wat? Als het geluk een beetje mee zou werken had bijna heel m’n vriendenlijst al zo’n steigerhouten tuinset in de tuin, een nieuwe badkamer, een gloedjenieuwe garderobe en ook nog een stel leuke stappers voor d’r onder. Maar helaas! Maar blijf liken en delen jongens! Het geluk is ooit aan onze kant! Maar! Ik blijf positief! Facebook zakt m’n broek van af, maar m’n grootste haat gaat uit naar Candy Crush .. Ik zit al weer een poosje vast. Rotzakken! Ps; blijf vooral ook posten hoeveel wasjes je op een dag doet, wat je eet en of de boodschappen al in huis zijn. Zulke verhalen smul ik van!