Huisje heeft nog steeds een kruisje

Grappig, die herinneringen van fb. Ik kreeg er weer één. Twee jaar geleden schreef ik het blogje 'ieder huis heeft z'n kruisje'. Die over m'n vader, dat ik geen contact met hem heb en dat hij mijn kind(eren) nooit zal zien.

Nu, weer twee jaar later heb ik nog steeds geen contact. Heel soms zie ik hem, maar mijn kinderen heeft hij nooit gezien. Misschien een keer op een foto en hij kent ze van verhalen, zo weet hij dat Tijn ontzettend veel humor heeft en slim is. Dat slimme hakt er soms in.. Een hele tijd geleden waren we aan het buiten spelen. Tijdens z'n derde rondje racen kwam Tijn ineens naar me toe; 'hè mama, hoe heet jouw vader eigenlijk?!' Ik verslikte me bijna. Dacht even na en vertelde z'n naam, Ad. 'Oh; oké!' En op naar het volgende rondje. Daar kwam ik goed vanaf. Tijdens het eten kwam Tijn weer om de bocht 'hè mama, waar woont Ad dan?' Nu was het de beurt aan Romy om zich te verslikken. Ik vertelde dat hij bij oma Lia woont. Hij dacht na 'in souburg???' vroeg hij verbaasd. Ja, in souburg. Het bleef stil. Weken later vertelde die dat hij naar Ad wou. Dat ging niet gebeuren. Hij kreeg er echt verdriet van en het werd steeds vaker een punt van 'discussie'. Waarom snap ik nog steeds niet. Tijn legt graag verbanden, dat wel. Maar het is niet dat we het dagelijks over mijn vader hebben. Hij wou weten hoe hij er uit zag. Ik heb een foto opgezocht, laten zien. Samen hebben we hem echt goed bekeken en afgesproken dat als hij 18 is, hij naar Ad mag. Sindsdien is het goed. Hij heeft er vrede mee en je hoort hem er niet meer over. Laatst was er nog wel iets over werken. Hij vroeg wanneer hij een keer mocht werken. Ik mompelde iets van 'als je 18 bent', nee nee zei die, dat kan niet, dan moet ik naar Ad. Geinig ding. Vergeet niks, haha.

Ik ben nog altijd blij dat ik toen die keus gemaakt heb geen contact meer te hebben, en ik geloof dat hij zich er nu ook bij neer heeft gelegd. Al vind ik het soms lastig. Niet in de zin dat ik er moeite mee heb en hem wil zien, maar zoals nu met de kerstperiode zie ik mijn kant van de familie niet en met oud en nieuw ren ik niet meer door het dorp om mijn moeder een stel dikke lebbers gegeven, maar die lebbers krijgt ze gewoon een andere dag extra!

Moe - moeier - moeist

Ik kreeg net een herinnering van fb. Precies vorig jaar schreef ik de blog moe. Ik ben nog steeds moe. Abel slaapt nog steeds niet goed. Wat we ook doen of laten, het maakt niet uit. Hij heeft goeie nachten, of nachten dat je er vanaf komt met een tutje terug en weg en nachten dat je uren naast z'n bed kan zitten, met hem in je bed moet liggen, beneden op de bank moet zitten of bij hem in het ledikant moet liggen. Al m'n principes die ik bij Tijn had, zijn zo hoeps! over boord. Niet slapen is verschrikkelijk. Eergisteren was ook zo iets. Vaak als ik beneden denk 'ik ga naar bed', laat Abel weten daar wat anders over te denken. Na allerlei pogingen kroop ik bij hem in het ledikantje. Met m'n benen in m'n nek aaide ik hem en fluisterde lieve woordjes. Dattie zo lekker rook, of hij soms gedouched had (vraag ik altijd nadat de jongens uit de douche komen) en hij knikte hevig van ja. Ik vertelde dat ik hem lief vond. Hij keerde om, aaide mijn wang, ging zitten dacht bij zichzelf kan wezen mam maar ken je deze truc; en zette het op een brullen. 

Soms huil ik zachtjes mee. Kon hij maar vertellen wat er was. Ik weet het niet. Soms denk ik ook dat hij me zit te pesten. En tegen pesten zijn allerlei protocollen, wist je dat? We waren laatst bij een basisschool wezen kijken voor Tijn. M'n grote moppie naar de basisschool; kan wel janken. Maar daar zijn ze dus heel goed in het probleem pesten aanpakken. Misschien moeten we Abel maar eens langs brengen.. ;)

Spelen

Tijn is pas drie. Nee, Tijn is àl drie! Hij wordt groot. Je merkt het aan alles. Hij is wijs, lekker bijdehand, weet alles en is absoluut niet verlegen.

Van de week waren we met de buurjongen Gijs aan het buitenspelen. Gijs is al vier, maar Tijn doet niet voor hem onder. Terwijl we aan het spelen waren kwamen er steeds meer kindjes mee spelen. Tijn belde nog aan bij de buren, of ze ook kwamen, maar ze konden niet. Op den duur was de mama van Gijs het beu en Gijs z'n zusje moest uit bed, dus Gijs moest naar binnen. Een meespelend kindje en z'n zusjes wouden ook bij Gijs mee naar binnen. Het mocht van hun moeder en van de moeder van Gijs. En opeens vroeg Tijn 'mag ik ook bij Gijs spelen?' Het is algemeen bekend dat ik tamelijk gierig ben met m'n kinderen, dus ik had het liever niet, maar ik wou ook de boeman niet zijn, dus met goede hoop dat ze nee zou zeggen omdat ze dan drie gratis extra kinderen kreeg zei ik 'dat moet je aan Gijs z'n mama vragen'. En jahoor, zegt ze ja! Ik wist niet waar ik het zoeken moest.. Jij. Wil. Alleen. Zonder. Mij. Bij. Gijs. Spelen? En ik dan? De moeder van de andere kindjes vroeg heel gemakkelijk 'hoelaat zal ik ze ophalen?' Terwijl ik nog goeie excuses aan het bedenken was. Ik had ze niet. Ik had geen goede reden waarom Tijn dat niet zou mogen. Dus weet je wat ik deed? Ik pakte Abel op en we gingen gewoon mee naar binnen 😁. Hebben wij even lekker gezellig bij Gijs gespeeld ;)! 

Ik zat net terug te lezen op facebook. Wat was je klein en je zei nog niks. Zo gek! Nu klets je de oren van m'n kop. Zo wijs en grappig! Bijdehand ook.

We zitten regelmatig met een mond vol tanden, door iets wat jij hebt gezegd. Laatst vroeg papa of je een boterham wou, waarop jij zei 'ja, doe maar, ik heb al dagen niets gegeten'. Krom gelachen! Gelukkig kwamen we er later achter dat het uit een van je series kwam. Je zou bijna aan jezelf gaan twijfelen :p.

Het gaat zo snel ook! Het ene moment roep je nog 'eetmake makkemaal', nu is het gewoon 'eetsmakelijk allemaal' en verras je je broer eerst nog met een 'kiebieloe', nu is het 'kiekeboe!'.

Je liedjes zijn hilarisch. Ze hebben wel wat weg van de echte versie, maar kloppen niet. Volgens mij onthou je alleen dat wat indruk op je maakt. 'Hop, in galop, voorzichtig breek geen benen. Breek geen benen. Breek geen beeeeeeehnuuuuuuuhn'. 

Je 'doe daaaaahn, pak daaaaaahn, kom daaaaaahn' vind ik minder leuk. 

Het aller bijzonderst vind ik de moeilijke woorden. Soms zeg je woorden waarvan ik niet weet waar je die vandaan hebt. Of de juiste manier van verleden tijd toepassen. 

Het gaat zo hard! Je blijft me verbazen, elke dag weer.

Zo geduldig en lief voor je broer. Die zit nu in de 'haal het bloed onder je nagels vandaan fase' en de 'ik ben alleen op de wereld fase' en 'alles is van mij mij mij en als ik m'n zin niet krijg ga ik krijsen fase'. Het doet je weinig. Je doet altijd je best om het hem ook naar z'n zin te maken. Zoekt een soortgelijke auto voor hem om te spelen. Zorgt voor 2 ballen, ieder 1. Je deelt je chips en vind het niet erg dat hij zijn chips niet met jou deelt.

Gelukkig ben je niet altijd voorbeeldig ;). Je wilt nog steeds persee die geit kopen of links als ik rechts wil.

Blijf wie je bent, je bent geweldig ❤️.

Draakje

'He, jij kleine deugniet met een missie! Kom van de kast en blijf van papa's platenspeler af'.

Abel is een draakje! Wel een heel lief draakje. Hij doet dingen, stoute dingen, die Tijn nooit bedacht heeft. En als Abel eenmaal iets bedacht heeft, dan gaat ie dat doen ook. Je kan hem 100x corrigeren, afleiden of weghalen. Het helpt niet. Hij kijkt naar je, bedenkt 'nu ga ik lekker die bonsai voor de miljoenste keer uit de pot rukken en potgrond eten', zet z'n lieve lach op, en daar gaat ie. Op weg naar de bonsai! 

Ik zei altijd 'ik ga geen dingen wegzetten voor m'n kind, hij blijft er maar gewoon van af', nou daar ben ik van teruggekomen. Bij Tijn was dat niet nodig, die luisterde of kon je afleiden met wat anders. Abel niet. En waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Na de 20e keer, staat de bonsai ook heel leuk op de eettafel. 

Babyspeelgoed kan de deur wel uit. Abel kijkt er toch niet naar. Het speelgoed van Tijn is veel leuker en kleiner, dat past ook veel beter in je mond! 

Op de naald van Romy z'n platenspeler zit een kapje ter bescherming. Ik krijg het er met geen mogelijkheid af. Abel wel, binnen 3 seconden, op z'n tenen en zonder te kijken..

De mevrouw van het consultatiebureau adviseerde me hem te complimenteren, duidelijk te benoemen wat ie goed doet en vervolgens te corrigeren. Nou mevrouw, enorm bedankt voor het advies maar 50x op een dag 'Abel wat goed van je dat je de kast open kan doen en de dobbelsteen in je mond kan stoppen. Spuug hem nu maar uit, leg hem terug in de kast en doe de kast dicht', dat ben ik snel beu!

Tijn bekijkt het hele drakengebeuren vaak van gepaste afstand. Ik kan niet elke minuut m'n ogen op ze hebben, maar godzijdank hebben we een verklikker in ons midden, 'ohhhh mamaaaaa, kijk eens wat Abel doet, hij is aan het stoutennnnn'. 

Jep, Abel kan heel goed stouten. Het scheelt dat ie zo'n lief hoofd heeft, anders zou ik het toch minder leuk vinden ;).

Dus

Behang is muurpapier, een pistool is een piewer. Tuutjekenijn is 1 woord, terwijl het bestaat uit 2 spenen en een knuffelkonijn. Wij hebben een tafee (tv) en een wazee (wc). Drinken moet uit een pakje met een rietje en de oortjes uitgevouwen, of uit een echt glas. Speciaal aangeschafte kinderbekers, die moet je niet. Je bent nog steeds altijd verstopt als ik je uit bed kom halen, en een middagdutje wil je niet meer doen. Je doet ze toch, en nog voor ik je kamer uit ben, ben je 9 van de 10 keer al vertrokken. Je bent een heerlijk kind! Zo ontzettend bijdehand en grappig. Enthousiast en zo druk! Leuk druk, dat wel. Je kent geen angst en ziet geen gevaar. Speelt vaak een 'bange' ridder, terwijl je een eng ridder bedoelt. De koe zegt nog steeds 'boe', de poes miauwt en mama zegt 'aaaaaaj lof joe'. Godzijdank ;)