Tikkie haat voor december

Tikkie haat voor december 

Allemaal leuk en aardig, die gezelligheid, lampjes, cadeaus en feestjes.. maar ik kan niet wachten tot het januari is :).

December is mij te druk en te duur. Als je het goed doet, ben je slechts 1 rib kwijt in december. Ik kijk, tot grote irritatie van Romy, niet naar een centje meer of minder, dus mij kost het al gauw een rib of 4. 3 als ik m'n best zou doen. 

Het ene moment staan we sinterklaas op te halen, het andere moment is school omgetoverd tot een waar kerstparadijs. Tijn was het vertrek van sinterklaas compleet ontgaan, die had het veel te druk met z'n cadeaus open snokken. En aangezien Tijn zijn lijstje per dag veranderde, had sinterklaas ook een paar miskopen gedaan. Tot groot verdriet van Tijn. Omdat ik vorig jaar geen idee had wat hij nou echt graag zou willen, begonnen we ruim op tijd met een sinterklaaslijstje. Het is alleen nooit een lijstje geworden. Het complete speelgoedboek van zowel Bart Smit als de intertoys was uitgeknipt. Ik maakte Tijn duidelijk dat sinterklaas geen miljonair is en dus niet alles kon kopen wat hij uitgeknipt had. 'Geeft niet hoor mama, zo heeft hij wat te kiezen'. Dus inderdaad, ik had een paar dingen gekozen. Laten een paar van mijn aankopen nou wat lager op de willikheelgraag ranglijst staan. Enfin. De volgende zaterdag na sinterklaas brak aan. 'Vandaag mogen we onze schoen zetten he mam!'. Euh nee, sinterklaas is terug naar huis.

6 december was het studiedag op school, dus vrij. 7 december stonden er op school overal kerstbomen, lampjes en versieringen. Knap werk, kerstcomite. Ik zag de duizeling in Tijn z'n ogen. Na school vroeg hij wanneer wij een kerstboom gingen zetten. Mijn moeder hangt vaak d'r complete woonkamer vol kerst. Kerst kerst kerst, overal kerst. Ik ben iets minder enthousiast met kerstversiering. In de kelder ligt een nep boom, paar lampjes, ballen en slingers er in en dat is het wel. Dit jaar wou ik een echte. Alleen we kregen, om beurten, te maken met alle soorten virussen die er heersten. Dus ik kocht een boom en deed er nog even niks mee. 'Mam, nou hebben we wel een boom, maar je moet de kerst er nog inhangen'. Oke oke! Gaan we doen. Romy zat al te grinniken, pakte een bakkie en zakte onderuit op de bank: 'ga jij de boom op tuigen?' 'Euh Ja, hoezo? Doek toch altijd?!' Maar nee, dat doe ik dus nooit want ik blijk allergisch voor kerstlampjes inhangen! Wat een schijt dingen zijn dat. En aangezien het een echte boom is, prikken de naalden en de naalden lagen overal. Nog een poging met ovenwanten mocht niet baten. Dan maar een boom zonder kerst! Dat vonden de mannen niet mooi, dus heeft Romy de boom later keurig opgetuigd. Toppertje joh!

Gister had Tijn zijn eerste kerstdiner op school. Zenuwachtig dat ie was! Heel de middag huilen en mokken om alles. Arm ding. Toen het eindelijk bijna tijd was trok ie z'n deftige kleren aan en gaan. Hij heeft genoten. M'n mini grote bink.

Nog 1 dagje school en dan lekker vakantie. Zondag is het al kerst. We gaan weer gezellig een heel menu op tafel zetten voor de familie. Ik zeg we. Romy wil ook mee doen, dus hebben we de gangen verdeeld. En daardoor loopt het spaak. Aangezien Romy altijd werkt, is er nog geen lijstje of compleet menu en geen boodschap in huis. Maar dat geeft niks. Mac donalds is toch altijd open. Daar krijg je cadeautjes bij je eten, daar zijn Tijn en Abel dol op! 

Abel ontgaat de decemberstress gelukkig nog. Die liep straal voorbij z'n schoen op de zondagmorgen en toen zwarte piet het raam er haast uit beukte (bedankt mam ;)) zat Abel brullend onder de tafel, haha.

Dan nog even oud en nieuw en dan is het gelukkig januari. Op naar het gewone dagelijkse leven!

Namens mij en m'n mannen iedereen hele fijne dagen, lekker eten en voorzichtig met het vuurwerk! 🌲💥

Klein duiveltje

Ik mis je.

We konden uren samen spelen. Jij was een draak en ridder tegelijk om mij, de prinses, op te eten en te beschermen. We bouwden racebanen, maakte boerderijen, gingen op pad. Lekker kletsen en keutelen. Alles kon en niks moest.

Het is weg. We moeten nu vanalles. Op tijd op school zijn bijvoorbeeld. En sinds dat de verplichting is, is het anders. Je wilt niet naar school. Je wilt niet meer spelen. Het liefst ben je buiten aan het fietsen. Niks anders. Je hebt geen rust in je kont, gunt jezelf geen rust.

Je oren zitten verstopt, je mond is groot en gilt woorden die ik er nog nooit uit hebt gehoord. Zoiezo heb ik je nog nooit zo horen schreeuwen als de laatste tijd. 

Ik weet soms niet wat ik met je aan moet en erger nog, jij trekt jezelf ook niet. Ik zie het aan je en je spreekt het uit. Je wil niet stout doen, maar het gaat vanzelf. De eindeloze bevestiging 'ben je nog trots op me? Vind je me nog lief'. Altijd liefje, áltijd!

Ik mis je, ik mis m'n heerlijke mannetje. Is dit hoe het vanaf nu altijd gaat? Of vind je jezelf nog terug? Ik hoop het. Tot die tijd, zoeken we samen naar een manier die werkt.

Wij zijn een team! En ik laat m'n team nooit in de steek.

-----

Bovenstaande schreef ik op 1 oktober. Ik heb het nooit gepubliceerd omdat Romy vond dat het leek alsof ik Tijn beu was. Ik was Tijn zeker niet beu. Wel dat kleine duiveltje die bezit van hem had genomen.

We zijn nu een maand verder en 'Tijn is terug'. Halleluja! Er was me verteld dat je kind zou veranderen. Snap ik, het is een hele omschakeling. Maar zó? Wauw nee, dat had ik niet verwacht.

Gelukkig sporen we allemaal weer :). Tijn schreeuwt niet meer, kan weer luisteren en z'n mond is een stuk kleiner. Hij lijkt het nu echt naar z'n zin te hebben.

Abel doet het ook goed 'alleen' op de opvang. Hij heeft een sterker eigen willetje als nooit tevoren, bloedirritant; maar zo leuk! Je ziet hem groeien, figuurlijk. Want eigenlijk is hij gewoon nog steeds mijn kleine fijne knuffelkontje. Hij kletst behoorlijk, net als z'n broer. Ik zit echt nooit om een praatje verlegen :).

Het is vertederend om te zien hoe lief de jongens nu voor elkaar zijn. Ze hebben elkaar echt gemist na een dag school/opvang. Eerst een potje knuffelen op het schoolplein voor we de auto weer in gaan. Ze maken amper nog ruzie, zorgen voor elkaar en doen alles met elkaar. 

Ik zei het toch; Wij zijn een team, een heel goed team! ❤️

School

Maaaaaaaaanden vraag je al wanneer je naar de basisschool gaat. Al je vriendjes van de kinderopvang die al vier jaar zijn gaan gelijk, maar wij hebben er voor gekozen om het over de zomervakantie heen te tillen.

Vandaag is het zover. Vanmiddag mag je. Je besef van tijd is slecht, om de tien minuten vraag je 'mama, welke dag gaan we?' Vandaag schatje, vanmiddag. 

Tante Lot komt met Abel spelen zodat ik je weg kan brengen. Ons momentje. In de auto zit je te stuiteren en zodra je de school ziet begin je te zingen 'we zijn er bijnaaaa, we zijn er bijnaaaaa'. Hoe harder jij zingt, hoe stiller ik word. Ik ben niet goed in mijlpalen. Nooit geweest, ik zal het nooit worden ook.

We parkeren de auto en je rent vooruit. Op het plein stop je. Ik volg je op de voet en je pakt m'n hand. Toch een beetje spannend he vriendje. Samen lopen we de school in, op naar je klas. Je stapt binnen en blijft staan. De juf ziet je en komt op je af; 'he! En daar hebben we Tijn' ze reikt je d'r hand, je schud hem. 

Je bent er.

Je kletst wat met de juf en gaat op een stoeltje zitten. En dan is het tijd voor mij om te gaan. Ik geef je een kus en wens je veel plezier. Ik loop de klas uit samen met een mama waarvan het kindje huilt. We gluren samen door het raampje. Je kijkt naar het kindje dat huilt en kijkt achterom naar mij. Je lacht en geeft een handkus alsof je zeggen wil; 'komt wel goed mama'.

---

Bovenstaande schreef ik op 11 juli. Er was een doorschuifmiddag en je kon de sfeer even proeven.

Afgelopen zondagnacht om half 5 sloeg de paniek toe. Ik schrok wakker en dacht SH*T! Het is Tijn zijn laatste week op de opvang. Daarna hebben we een weekje vrij en dan begint er weer een nieuwe periode in ons leven.

Je hebt er zo verschrikkelijk veel zin in. Je kan niet wachten. Laatst vertelde ik dat als je op school wat wil zeggen, je je vinger op steekt en wacht tot de juf zegt 'zeg het maar Tijn'. Dat oefen je nu dus al dagen. Je hebt alleen niet echt iets te vertellen, je zegt 'oh ik was alleen even aan het oefenen'. Lijkt me geweldig als je dat de eerste jaaaaaaren op de basisschool ook doet 😂. 

Je laatste week op de opvang heb je 'fantastisch' afgesloten. Als afscheid heb je nog even heel de toko onder gespuugd. Je werd ziek, dus was het onverwachts 2 dagen eerder einde 'kindjes'. 

Nog een week, dan gaat het gebeuren. Niet alleen voor jou, ook voor Abel en mij. Ik heb m'n werktijden aan de schooltijden aangepast, zodat ik 5 ochtenden ga werken. Abel gaat dus 5 ochtenden naar de opvang. Ik ben zo benieuwd. Nu is hij 'alleen'. Jullie spelen veel samen, hoe gaat dat nu? Neemt hij het stokje over en gaat de boel daar runnen ;), of wordt het elke ochtend drama?

Drama wordt het zoiezo. Op tijd komen is niet echt ons sterkte punt. Snap ik niet. Mijn moeder is altijd veel te vroeg. Ik kom altijd te laat. Bij de opvang was dat niet erg, we konden tot 9 uur binnenkomen. 9 uur haalden we wel. Het is alleen jammer dat ik om half 9 moet beginnen met werken. De basisschool wacht zeker niet tot jij er bent? 

Mijn dappere helden. Ik ben zo benieuwd hoe het zal zijn. Abel redt zich wel bij de opvang, dat is zeker. Tijn is al eeuwen klaar voor de basisschool.

Nu ik nog.

Bijna vier Tijn

Bijna vier ..

Soms lijkt het pas gisteren dat 'ie bij ons kwam, maar volgende maand wordt 'ie vier. En zoals je begrijpt; daar vind ik geen drol aan :).

Tijn wel. Die vind het geweldig en kan niet wachten. Eindelijk naar de basisschool! Pech voor hem, we tillen het over de zomervakantie heen. Dat worden drie lange maanden. Hij is er allang klaar voor. Hij weet waar die zijn moet en zegt dan ook elke rit wanneer we voorbij zijn nieuwe school rijden 'dat is mijn nieuwe basisschool he mama?'. Klopt, vriend :(

Er zijn ook veel dingen die hij nog wil doen 'nu hij nog drie is'. Mee naar de naaiclub bijvoorbeeld of die mammoet van playmobiel kopen. Eigenlijk alles wat niet nu meteen kan of mag.

Hilarisch slim ding. Ik hoop dat de basisschool je geeft wat je nodig hebt. Antwoorden op je vragen en uitdaging. Je bent zo ontzettend leergierig, wil altijd het naadje van de kous weten. En die weet mama niet. Ik kan je niet vertellen hoe de meneer of mevrouw heet die de tussenstrepen op de weg heeft bedacht, en of het überhaupt een man óf vrouw is. Ik weet niet waarom een sinaasappel een sinaasappel heet, terwijl het niet op een appel lijkt. 

Ik weet niet wat je later voor beroep zal uitoefenen. Iets waarin veel onderhandeld moet worden denk ik. De helft van je zinnen begint met een hap lucht en dan 'maar..'

Ik weet nog veel meer niet, dat weet je ondertussen wel. Je vraagt je wel af waarom ik het dan niet weet. Wat ik wel weet is dat ik verschrikkelijk dol op je ben, tot aan de maan en de sterren en weer terug. En hoeveel kilometer dat is, dat kom je me ongetwijfeld ooit zelf vertellen ❤️

Abel

Zeg je douchen, zegt hij aardbei. Abel verkoopt aardbeien onder de douche. Diezelfde aardbeien verkoopt hij ook onder de eettafel. Maar die eettafel is net zo goed een paardenstal waar z'n broer woont. Soms is de tafel een groentenkraam en een paardenstal. Dan krijgt het paard aaitjes, knuffels, kusjes en aardbeien.

Je bent een bikkel met meer pit in je kleine teentje dan ik in m'n hele lijf. Zó vastberaden en koppig. Zo verschrikkelijk koppig. Nee is nee. Ik zou kunnen leren van je consequentheid ;).

Bij visite ben je schuw en klim je in mij. Maar als je gewend ben, ben je los. Tijn kust niet meer, jij kust iedereen. Een knuffelkont ben je. Soms bespring je me en eet je me half op. Heerlijk! Fatsoenlijk afdrogen na het 'aardbeien verkopen' is er niet bij. Dit is voor jou het uitgelezen moment om heeeeerlijk te knuffelen. We knuffelen en dansen en stiekem droog ik je toch een beetje af. Al is m'n trui vaak natter dan de handdoek.

Waar je broer de koning is en zich op z'n wenken laat bedienen; wil jij alles zelf doen. Vaak lukt het je nog ook. Wanneer je hoort dat we weggaan, heb ik m'n zin nog niet af of je staat al met je zelf aangetrokken jas en je zelf aangetrokken hysterische monsterlaarsjes klaar bij de deur. Iedereen gekust en wel.  

Heel vaak ziekjes. Je hebt een weerstand van lik me reet, maar je doet je best. Ik ook. Samen komen we er wel. Als je later groot bent, ben je vast nooit meer ziek. Dan heb je je portie wel gehad. 

De laatste tijd ben je super 'chill' en ontzettend grappig. Je sjokt overal lekker achteraan en doet je ding. Het was wel eens anders. Je was dwars en boos en verdrietig. Je hebt wat afgemokt en gehuild. Het was pittig, maar ik vind je altijd lief. En nu vind ik je nog een beetje liever. Wist niet dat het kon.

Je kwebbelt er lekker op los, veel in je eigen taal. Je bent een man van weinig woorden, maar ik begrijp je.. meestal. 'Ekkie' is koffie en 'mieh' is meer. Tijn, eten, drinken, nat, buiten, douchen, ahpot, lezenlezen, mama, papa, op, oeps en Abelook. Meer heb je niet nodig ;).

Lieve lieve Abel, mocht je dit ooit lezen; weet dat ik je onbeschrijflijk lief vind. Hou die koppigheid vast, een eigen mening is goud waard. Ik beloof je dat we blijven knuffelen en dansen tot je er schoon genoeg van hebt. Wees altijd je leuke zelf, maar ik denk dat dat wel goed zit! i love you, kleine man. Meer dan ik ooit denken kon ❤️

m'n twee verschillende mannetjes

Ik zat vandaag met Tijn in de auto, Abel mocht bij papa in de bus, en ik hoorde vanaf de achterbank; 'mama, ik ben trots op jou'. Ik smolt en zei 'wat lief van je, waarom?' (ik ben nooit echt goed geweest in complimentjes ontvangen). Zonder aarzelen zei hij 'omdat je zoooooo'n lieve moeder bent'. M'n hart maakte een sprongetje. Ik ben ook trots op m'n jongens, papa ook en dat vertellen we ze zeer regelmatig. Na een moment van stout zijn informeert Tijn er ook altijd even naar. Of hij vraagt of ik hem nog lief vind. Ik vind hem, en Abel, altijd lief, het kan niet anders dan dat ze dat weten. Twee totaal verschillende mannetjes. Tijn praat veel en altijd. Hij wil alles weten. Ook dingen waar ik geen antwoord op heb en dan wil hij weten waarom ik het niet weet. Toch vertelde die me vanochtend nog, nadat ik hem uit had gelegd waarom honkbal, honkbal heet, dat hij het zo fijn vond dat ik veel weet. Maar dat ik niet kan uitleggen waarom een fiets een fiets heet vond hij jammer. Doodvermoeiend soms ;). Ik vroeg hem laatst waarom hij zoveel vroeg. 'Nou', zei hij, 'ik ben nog klein. Ik weet nog niet zoveel en ik wil alles weten'. Hou dat vast schatje, dat gaat je ver brengen. Waar Tijn aankondigt dat hij op de kast gaat klimmen, zit Abel er al op. Tijn praat, Abel doet. De laatste tijd kan Abel al wat meer woordjes zeggen, maar hij heeft het lang gedaan met mama, papa, Tijn, drinken, eten, ja, nee en ikwilooooooook. Meer woorden heb je toch eigenlijk ook niet nodig? Abel is een heerlijke draak. Soms denkt hij volgens mij dat het echt een kei goed idee is om even in de vensterbank te klimmen. Of staand op de leuning van de bank ver opzij gebogen op de lichtknopjes te gaan drukken. Maar vaak weet hij ook dat hij eens lekker stout gaat doen. Hij kijkt eerst of je kijkt. En als je kijkt trekt hij een heeeeerlijk bekkie, lacht lief en gaat op zn doel af. Ik hou er van, lekker ondernemend. Abel is een knuffelkont. Komt lekker bij je zitten, schuifelt z'n kont net zo dat hij heerlijk in een nestje zit en wil handje vast houden. Als we ergens op visite zijn en zodra hij het woord 'weg' hoort, trekt hij een sprintje naar z'n schoenen en jas en gaat zodra hij klaar voor vertrek is, iedereen langs met getuite lipjes om kusjes te geven. Tijn doet niet meer aan kusjes, alleen mama en papa krijgen nog kusjes, maar daar moeten we wel om vragen ;).

M'n twee verschillende mannetjes en zo lief voor elkaar. Als er wat te snaaien valt, nemen ze altijd wat voor de ander mee. Abel z'n ene hand is gevuld en de ander houdt hij op en zegt 'Tijn'. Gister was het zelfs zo dat Tijn een koekje voor Abel pakte omdat hij er al 1 op had toen Abel nog in bed lag. Ik vroeg nog 'wil je zelf niet dan?' Dat hoefde niet, 'het was eigenlijk nog geen tijd voor koekjes', klopt het was half 9 's ochtends.. Je kunt ze ook gerust samen uit 1 bakje laten eten, ze delen. 

Ze knuffelen en kussen wat af. En de laatste tijd gaat het samen spelen ook steeds beter. Tijn verzint het spel en Abel hupst er vrolijk achteraan. Stout doen kunnen ze ook goed samen. Laatst was het werkmamaopdekastdag. Terwijl ik de een aan het toespreken was in de gang, brak de ander de tent af en stond m'n vlees aan te branden. Was echt super leuk ❤️!