maandag 2 april 2018

Bijna vier Abel

‘T voelt als gister dat je bij ons kwam..


Het is weer zo ver. Nog een kleine twee weken en dan wordt Abel vier. En juustem; dat trek ik slecht. Al zal er niet eens absurd veel veranderen; maar toch. Nu werk ik elke dag tot half 1, haal Abel op, we chillen wat en gaan Tijn van school halen. Vanaf dan moet ik alleen chillen. Das ff een dingetje :). 


Abel is dol op waterijs. Het seizoen of tijdstip maakt niet uit. Hartje winter, tien uur ‘s ochtends ‘mama mag ik ijs?’, is hier doodnormaal. Hij wil altijd een appeltje ‘met zonder stokje’ en ‘brood met pindakaas met stukjes’. De pindakaas heeft geen stukjes, hij wil zijn brood gesneden hebben in stukjes. Acht graag. Logisch toch?


Tegenwoordig kan hij fietsen ‘met zonder zijwieltjes’ en bij de opvang hebben ze laatst ‘met zonder jas’ buiten gespeeld. Dat ‘met zonder’ is hip, dat merk je wel ;).


Abel is een heerlijk ding. Hondsbrutaal en schijt aan alles. Hij heeft het beste van Romy en mij zegmaar :p. Waar Tijn nogal spijt kan betuigen en echt verdriet heeft van zijn stoute dingen, is Abel er trots op. Hij zal dan ook nooit ontkennen dat hij iets stouts heeft gedaan. Eerlijkheid is het halve werk.


Daarnaast is Abel vooral ontzettend lief, grappig, behulpzaam en slim! Hij wil altijd helpen, met alles. Koken, stofzuigen, poppenhuismeubels maken, was opvouwen; Abel staat tot je dienst ‘asjebliefffff mamaaaaaa, ik zal heeeeeeeel hozichtig doen!’.

Midden in de winkel kan die schreeuwen alsof er brand is ‘MAAAMAAAAA MAAAAMAAAAAA MAMMMMMMM IK VIND JE LIEFFFFF’. En hij zegt het niet alleen tegen mij. Als Abel je lief vind, dan zegt hij dat en hij meent het. Of hij je nou dagelijks ziet, of eens in het jaar. Dat kleine oprechte zinnetje, kan je dag soms helemaal goed maken.


Maargoed, vier dus. Hij is allang klaar voor school. Kan tellen, rekenen en schreef gister voor het eerst zijn naam. Tijn en Abel fantaseren al weken over Abel zijn komst op school. Tijn heeft hem al gezegd dat hij altijd op hem kan rekenen en als er wat is, dat hij maar hoeft te roepen. Hoe lief is dat?! Het zijn echte maatjes en altijd trots op elkaar.


Mijn heerlijke stukjes, allebei op school. Ga ik maar elke dag naar het bos met zonder Abel en met zonder Tijn..