Zucht

Ken je dat? Dat je eerst ontzettend blij en gelukkig van iemand word en dat je later die persoon of personen niet meer kan luchten of zien? Ik ken het wel. Vroeger, zo een 22 jaar geleden, stonden zij met stipt op nummer één, nu staan ze nog ver onder de vriend van de neef van de buurman daar de kapper van, jawel; sinterklaas en zijn kornuiten.

MAN! Wat een stress brengen die met zich mee. Sinds de intocht was er geen houden meer aan. Tijn heeft 3 weken lang tussen half 5 en 5 uur naast Mn bed gestaan. Zonder reden. Hij was gewoon wakker. Ik niet. Ik functioneer nog niet tussen half 5 en 5 uur. Dus naast me liggen en je klep houden. Maar Tijn is niet zo goed in zijn klep houden, nooit geweest en nu dus ook al niet tussen half 5 en 5 uur. Om de drie minuten ‘Hoelang nog mam?’ En ik zeg standaard ‘nog vijf minuutjes’ hij heeft toch nog geen tijdsbesef en 2 uur duurt nog lang, dat weet hij ook. Maar vijf minuutjes gaat het voor hem ook niet worden dus zegt hij standaard ‘maar ik wil drie’. Prima, doen we drie! Als je maar stil bent. 

Abel en Tijn hebben wat afgeruzied, gevochten, gesnauwd en gehuild. Arme jongens. Bij elke ‘donk’ of knal schoten ze overeind ‘daar komt ie! Daar komt ie’. Maar er kwam niemand. Tot afgelopen zondag. Ik was het zat. Eigenlijk zouden we gewoon op pakjesavond, pakjesavond vieren, maar dat zouden nog 2 lange dagen extra worden. Met een lulsmoes gingen ze even spelen bij opa en oma. Ik haalde ze later weer op en het resultaat heb je kunnen zien op een filmpje. Twee dolblije kinderen. Intens gelukkig. Er zat ook een gedichtje bij van sinterklaas. Hij zei dat dit de laatste keer was, hij Tijn alleen nog even op school zou zien en dat hij dan weer terug ging naar Spanje. En weetje; de rust is gelijk terug! We hebben het heel gezellig gehad. Hebben uitgepakt, de Lego in elkaar gezet, rustig gegeten, zonder morren naar bed en de hele nacht geslapen! Tot de wekker ging! En ook overdag geen gemok, gezeur, gebrul en gevecht. Halleluja!

Ik ben vast aan het twijfelen voor volgend jaar. Óf we gaan niet naar de intocht, óf we doen pakjesavond de dag na de intocht, óf ik verlos ons voor alle komende jaren en zeg dat het een neppe bedoeling is en krijg zelf de credits voor de cadeaus! Want dat is het ook he! Je shopt je verloren en een week later hoor je ‘je koopt nooit iets voor me!’ %#£$!>\*¥ je zou ze toch wat :p

Enfin, voor nu: dag sinterklaasje, daahaaah dahhaaaaaag! Even een weekje genieten van de rust en weer door met de kerststress.

Oh, how i loooooove december! Maarnietheus!

Abel

Je kijkt altijd zo tevreden als je slaapt. Ik kijk ook tevreden als jij slaapt. Slapen kan je tegenwoordig goed *klopt af*. Drie jaar en een beetje konden we regelmatig meerdere keren per nacht uit bed. Slapen was voor watjes. Man, het was afzien. Je hebt heel wat uurtjes bij ons in bed vertoefd, met je teentjes in mijn neus of met je hoofd op mijn buik. Gewoon liggen en slapen was er niet bij. Je hebt ook een berg uurtjes met papa op de bank geslapen. Papa kan dat goed, ik niet. Het zag er zo schattig uit als ik dan beneden kwam. Samen lepeltje lepeltje, liever jullie als ik :p.

Je bent me er een. Nou dacht ik altijd dat Tijn een eigen wil had. Nou, Tijn valt in het niets bij jou. Je hebt zo je voorkeuren en steekt die niet onder stoelen of banken. Zitten we samen op de bank wil je dat ik je voeten aai. Wel met zonder sokken anders is het niks leuk. Je hebt zo je vaste series op tv. Dat je alle afleveringen al een keer of tachtig hebt gezien doet niet ter zake. Connie, Peppa big of brandweerman Sam it is! Je broer ophalen van school doen we met je motor en de gouden helm met stickers van je broer. In de gang doe je die helm alvast op en drie meter verder, naast de auto,moet ie weer af. Het clipje krijg je niet open, dus dat doe ik. 

Je bent zo lekker voorspelbaar. Daar hou ik van. Na een nee, krijgen we ruzie. Ik ken dat, ik hou ook niet van nee ;) Als ik boos op je word zeg je dat je me lief vind. Als je iets niet wil, dan wil je het niet. Als je iets wel wil, dan moet het nu. Je vergeet niks. Kan veel zelf, maar laat de dingen graag voor je doen. De dingen die ik, vanwege tijdgebrek, voor je wil doen, doe je zelf. 

Ijsjes eet je met een doekje om het stokje. Appels kunnen uit het vuistje, maar wel met zonder stokje. Als je gaat slapen zeg je steevast, in een ruk zonder adem pauze ‘ikvindjeliefenikbenbang’, als ik dan zeg dat ik jou ook lief vind en je nergens bang voor hoeft te zijn vraag je of ‘het langste licht’ aan mag. Ik heb nog steeds geen idee wat dat is, maar zeg dat dat al zo is en dan is het goed. Wanneer het jou uit komt zeg je dat je nog maar klein bent ‘hè??’ Maar als iemand anders het zegt ben je toch al groot!

Je leert van Tijn. Je bent de beste drie jarige ninja die ik ooit heb gezien. Leeft als Spider-Man, kan al goed met de Lego bouwen, telt als een malle en weet dat kinderfeestjes goed chantagemateriaal zijn. Je groeit, letterlijk en figuurlijk, waar ik naast sta. Je bent een heerlijk kind. Slaap lekker, ik vind je lief en ben bang 😘

Beste vrienden

Er zijn dagen dat ik de scheidsrechter ben, en dagen dat ik alleen maar vertederd kan kijken naar het liefdevolle samenspel. Er zijn momenten dat ik denk, whoahhh, doe mij er nog zes, ik ben goeeeeeeed in dit. De volgende dag vraag ik me af waar het mis is gegaan ;).

Mijn schatjes, mijn liefjes, mijn helden. Vaak zo hetzelfde, soms zo verschillend. Tijn heeft engelengeduld, soms gaat het even mis. Abel kan zich soms goed inhouden ;). Abel is nog steeds een doener, maar nu ook met woorden. Voorheen dacht Abel alleen dingen en ging ze doen. Nu zegt ie het en doet het. En dan kan je hoog of laag springen. Hij. Gaat. Het. Doen. Of dingen juist niet doen. Daar is hij ook goed in. Beiden hebben een olifantengeheugen, alleen Abel omschrijft dingen van een jaar geleden als ‘gister’. Daar kan Tijn niet tegen, het moet wel kloppen. Dus lopen ze samen even de gebeurtenis door, wanneer hoe en wat, en alsnog trekt Abel de conclusie ‘ja, gister he’. Het is zo leuk om te zien hoe Tijn Abel helpt dingen kloppend te krijgen, althans hij doet een goede poging. Laatst zaten we in de auto, Abel; ‘mama?’ ja ‘mag ik wat vragen?’ Jahoor ‘ik heb drie kippetjes op’ Tijn; ‘Abel dat is geen vraag, dat is iets wat je zegt’ vervolgens een uitleg van zeker 5 minuten ‘dus, snap je het nu?’ Ja, Abel snapte het. Abel; ‘mama?’ ja ‘mag ik wat vragen?’ Jahoor ‘ik heb drie kippetjes op’ Tijn; dikste zucht ooit en ik reed bijna de berm in van het lachen.

Ze zijn hilarisch met zn twee. Een echt team. Soms jagen ze samen mama op de kast, soms jagen ze elkaar op de kast. Tijn is nu helemaal into de Lego. Kan uuuuuren bouwen en spelen, het liefst alleen. Abel wil graag mee doen en dan gaat het wel eens mis. Het is ook verwarrend. Tijn heeft een wachtwoord op zn kamer. Tegen de tijd dat Abel het wachtwoord eindelijk weet, is dat het niet meer. Toch kunnen ze ook heerlijk samen spelen, als het maar niet met de Lego is. Ze zijn beste vrienden, dat zeggen ze dan ook regelmatig tegen elkaar. 

De dingen die ze er uit flappen zijn hilarisch. Moet eigenlijk alles gelijk opschrijven, want ik vergeet ze weer snel. Momenteel zijn de vieze woorden weer een echte hit. Kak, schijt, piemel, helemaal leuk. Rijmen is ook hip nu. Om te voorkomen dat ze te pas en te onpas over piemels en schijt beginnen hebben we nu de regel dat we in de auto vieze rijmpjes mogen zeggen. Romy is er meestal niet bij, maar ze gaan toch altijd over hem ‘papa zit op de plee en kakt naar benee’ en dan heel hard lachen. Abel zn rijmpjes rijmen meestal niet, ik versta ze ook niet want hij begint bij het derde woord al te hinniken van de lach. Daardoor is het dan toch weer grappig.

Ik kan uren over ze typen, over hoe leuk ze zijn, hoe lief en gezellig. Mn collega maakte laatst een opmerking dat ze altijd zo gezellig leken ofzo en eigenlijk is dat ook zo. Natuurlijk zijn ze soms enorm vervelend, zitten elkaar of zichzelf in de weg, ze luisteren niet altijd, zijn soms een tikkie te druk en af en toe word ik doodmoe van ze, maar vaker zijn ze gewoon enorm gezellig en lief! Zij zijn beste vrienden, maar ook mijn beste vrienden ❤️

Jij mag niet op m'n kinderfeest

'Jij mag niet op mijn kinderfeest', zodra je dat hoort is er serieuze stront aan de knikker. Al het mogelijke wordt gedaan om weer vrienden te worden. Hilarisch. Het maakt ook niet uit of je een dag of twee later pas iets liefs doet. Tijn en Abel zijn helemaal in de ban van kinderfeestjes. Tijn is er nu op 2 geweest en die van zichzelf is over 2 weken. Zijn plan was om met iedereen naar de speelgoedwinkel te gaan, allemaal wat uitkiezen, thuisbrengen en tot morgen. Ben gekke gerrit zeker, dat snapte die ook. Toen kwam bambini en mini mundi nog ter sprake, maar we doen gewoon een leuk thuis feestje. Ik weet nog van vroegah (wat erg, ik word oud) dat ik dat altijd super leuk vond. Mn moeder bedacht spelletjes en verstopte chipszakjes in de buurt. Als we toch ergens met de auto waren geweest was net aan het begin van de straat de benzine op en moesten we duwen. Nou zijn Tijn en abel nog niet echt expert op kinderfeestjes gebied, maar als je eens op Social media kijkt, moet het allemaal steeds groter. Net als traktaties. Er is op het kinderdagverblijf een periode geweest dat ze én een traktatie kregen én een cadeautje. Ik knutsel altijd wat, begin op tijd en zit toch nog de laatste avond te zwoegen. Dat vind ik prima zat. Enfin, ik mag ook wel eens niet op Tijn zn kinderfeest komen. Heeft hij ff pech, zonder mij geen feestje vriend 🎈

Sleur

Zat net m'n oude blogjes terug te lezen. Ik heb tegenwoordig niet meer zoveel te melden. Alle dagen zijn hetzelfde, we zitten in de sleur. Ik hou van sleur. Dat is tenminste lekker voorspelbaar. Ik weet van te voren graag wat me te wachten staat en als het anders loopt krijg ik jeuk :). 

Al ben ik tegenwoordig wel beter in 'de zorg overdragen'. Voor Romy is het makkelijker. Hij werkt veel. Al vind hij de gedachte dat de mannen bij mij zijn prettig. Maar als we samen op pad gaan, voelt het voor hem niet heel anders, hij heeft alleen leuker gezelschap ;). Laatst waren we naar Ali B. Opa en oma mochten oppassen. Bij thuiskomst bleek dat Stitch, Abel z'n (negende) tut had opgevreten. Er waren geen nieuwe in huis. M'n maag keerde al om, ik dacht dat ie zichzelf natuurlijk tot in den treure in slaap had gehuild en absoluut z'n moeder nodig had gehad. Wat bleek; meneer gaf er niet om. Ging zonder mauwen gewoon naar bed. Daarbij weet ik zeker dat opa en oma hem natuurlijk helemaal niet lang hadden laten brullen, maar toch. dankzij Stitch zijn we nu wel van de tut af. Ik heb helemaal geen nieuwe gekocht en meneer vraagt er niet meer naar 🎉

Ik denk dat ik het nu makkelijker vind omdat ze zo goed kunnen praten. Tijn heeft een woordenschat waar je van achterover valt en Abel kan ook heeeeel goed vertellen wat er wel en niet moet gebeuren. Tijn leert op school over homoniemen. Ik wist niet wat het  was, inmiddels wel. 

1ho·mo·niem (bijvoeglijk naamwoord)1(m.n. van woorden) op dezelfde manier geschreven en uitgesproken, maar verschillend in betekenis
Ik had hem wel eens tegen Abel bezig gehoord over 'kapot'. 'dat is als je moe bent, maar ook als iets stuk is'. Tijdens het rapport gesprek met de juf kwam ik er pas achter dat hij dus een homoniem aan Abel aan het uitleggen was. Het houdt hem flink bezig. Terwijl ik Abel  stond af te drogen kwam Tijn aangemarcheerd 'hè mam! Ik doe een homoniem' .. ik bleef stil en dacht help me even jongen, wàt doe je? 'ik loop ik de maat en jij bent mijn maat en Abel z'n pyjama heeft een maat. Wat nou als er drie zijn mam, is het dan nog wel een homoniem?' WEET.IK.VEEL! 
Ze onthouden alles, echt alles. Letten op de details van de details. Tijn heeft heel lang geleden eens gevraagd, terwijl het licht in z'n kamer nog niet aan was, of ik nieuwe sokken aan had. Abel vroeg laatst hetzelfde. Al zou ik de hele woonkamer verbouwen, valt het Romy niet op. Maar één dingetje verplaatsen of nieuw in de kast en zeker weten dat Abel of Tijn er een opmerking over maakt.
Waar ik laatst zei dat de mannen het zo goed met elkaar konden vinden.. ik neem het terug. Abel zit in een fase.. man man man. Ik heb geen nagels, maar als ik ze had, zat er geen bloed meer onder. Hij wil alles wat Tijn heeft, doet alles wat Tijn doet. En dan het liefst op dezelfde vierkante centimeter. Ze maken overal een wedstrijdje van. Als Tijn de winnaar is, is het volgens Abel toch geen wedstrijd, en andersom. Daarna gaan ze fijn een kwartier of wat discussiëren of het nou wel of geen wedstrijd was. Ik heb er nu iets op bedacht. Romes vertelde eens dat wanneer hij en z'n broertje aan het matten waren, m'n schoonmoeder een liedje zong 'van je hela hola maak mekaar maar af, maak mekaar maar af'. Wat blijkt? Het helpt! Ik zing iets anders, maar ze stoppen toch. Tijn zit in de klikspaan fase. Hij dreigt er eerst mee 'Abel dit of dat anders ga ik het tegen mama zeggen'. Het zal Abel z'n reet roesten wat Tijn tegen mama zegt, dus Tijn komt altijd even klikken. Ik probeer er niet meer zoveel aandacht aan te geven en laat ze compromissen sluiten. Het helpt. Negen van de tien keer bedenkt Tijn een plan wat voor allebei werkt. Ik vind het ook zo knap dat Tijn Abel z'n schedel nog niet heeft gebroken, want eerlijk. Abel is écht op dreef..
En hoeveel ze elkaar ook hebben gehaat die dag, voor het slapen gaan is het toch altijd knuffelen en kussen en 'beste vrienden' woorden uitwisselen ❤️

M'n geitjes worden groot ..

Mn geitjes worden groot..

Ik besef het me nu pas. Ik keek foto's terug. Ik zag Tijn in kleertjes die Abel nu ook niet meer past. Wauw. Misschien komt het ook door het feit dat Abel zegt 'ik wil buiten spelen' en dan z'n jas en laarzen aantrekt en pleite is. Of dat appje net van een moeder van een vriendje van Tijn dat Tijn is uitgenodigd op z'n kinderfeestje. 

De tijd gaat zo verschrikkelijk snel. Over 2 maanden wordt Abel drie. Wauw. Nog 4 maanden is m'n oudste schatje 5! Wauwwauw!

Tijn is een bijdehand oplettend geinig ding, Abel is nog erger. Het is nog steeds een man van weinig woorden, maar dat wat ie zegt.. 'denk om je taal' tegen m'n leidinggevende die podverdorie zegt bijvoorbeeld. Sta je dan, haha. Abel is ook nog steeds een 'doener'. Zo leek het hem afgelopen zondag een fantastisch plan om, al rijdend over de rotonde, de autodeur open te doen. Gezellig met z'n allen in papa's bus, een, twee en hop open. Abel rolde niet over straat, Tiff wel. Dat was me wat. Na alle commotie en een leuk uitje dacht Tijn op de terugweg, dat kan ik ook. Gelukkig stoot Romy zich geen twee keer en zaten de deuren nu wel op slot. Hij heeft ze wel een heleboel stoute woorden geleerd. Tijn heeft altijd iets terug of een 'ohhhh dat mag je niet zeggen'. Nu ff niet. Papa was boos, heel boos. 

Tijn en Abel zijn echt een team. Een heel hecht team. Er zitten dagen tussen dat ze elkaar constant op de kast jagen. Maar vaker zijn ze zo ontzettend lief voor elkaar. Ze zorgen echt voor elkaar, kijken naar elkaar uit, spelen samen en delen. Tijn heeft meestal op maandag een schijthumeur. Ik kan niks goed doen, maar Abel blijft zijn schatje. 'Abel is mijn beste vriend'. Zo lief!

Hoe groter ze worden, ik groei met ze mee. Ik ben al iets minder getikt in het de zorg uit handen geven. Ik scoor vaker een oppas als ik extra moet werken of een uitje heb en Tijn speelt tegenwoordig bij z'n schoolvriendjes. Niet te vaak hoor, het moet wel leuk blijven ;).