donderdag 23 maart 2017

Sleur

Zat net m'n oude blogjes terug te lezen. Ik heb tegenwoordig niet meer zoveel te melden. Alle dagen zijn hetzelfde, we zitten in de sleur. Ik hou van sleur. Dat is tenminste lekker voorspelbaar. Ik weet van te voren graag wat me te wachten staat en als het anders loopt krijg ik jeuk :). 

Al ben ik tegenwoordig wel beter in 'de zorg overdragen'. Voor Romy is het makkelijker. Hij werkt veel. Al vind hij de gedachte dat de mannen bij mij zijn prettig. Maar als we samen op pad gaan, voelt het voor hem niet heel anders, hij heeft alleen leuker gezelschap ;). Laatst waren we naar Ali B. Opa en oma mochten oppassen. Bij thuiskomst bleek dat Stitch, Abel z'n (negende) tut had opgevreten. Er waren geen nieuwe in huis. M'n maag keerde al om, ik dacht dat ie zichzelf natuurlijk tot in den treure in slaap had gehuild en absoluut z'n moeder nodig had gehad. Wat bleek; meneer gaf er niet om. Ging zonder mauwen gewoon naar bed. Daarbij weet ik zeker dat opa en oma hem natuurlijk helemaal niet lang hadden laten brullen, maar toch. dankzij Stitch zijn we nu wel van de tut af. Ik heb helemaal geen nieuwe gekocht en meneer vraagt er niet meer naar 🎉

Ik denk dat ik het nu makkelijker vind omdat ze zo goed kunnen praten. Tijn heeft een woordenschat waar je van achterover valt en Abel kan ook heeeeel goed vertellen wat er wel en niet moet gebeuren. Tijn leert op school over homoniemen. Ik wist niet wat het  was, inmiddels wel. 


1ho·mo·niem (bijvoeglijk naamwoord)1(m.n. van woorden) op dezelfde manier geschreven en uitgesproken, maar verschillend in betekenis
Ik had hem wel eens tegen Abel bezig gehoord over 'kapot'. 'dat is als je moe bent, maar ook als iets stuk is'. Tijdens het rapport gesprek met de juf kwam ik er pas achter dat hij dus een homoniem aan Abel aan het uitleggen was. Het houdt hem flink bezig. Terwijl ik Abel  stond af te drogen kwam Tijn aangemarcheerd 'hè mam! Ik doe een homoniem' .. ik bleef stil en dacht help me even jongen, wàt doe je? 'ik loop ik de maat en jij bent mijn maat en Abel z'n pyjama heeft een maat. Wat nou als er drie zijn mam, is het dan nog wel een homoniem?' WEET.IK.VEEL! 
Ze onthouden alles, echt alles. Letten op de details van de details. Tijn heeft heel lang geleden eens gevraagd, terwijl het licht in z'n kamer nog niet aan was, of ik nieuwe sokken aan had. Abel vroeg laatst hetzelfde. Al zou ik de hele woonkamer verbouwen, valt het Romy niet op. Maar één dingetje verplaatsen of nieuw in de kast en zeker weten dat Abel of Tijn er een opmerking over maakt.
Waar ik laatst zei dat de mannen het zo goed met elkaar konden vinden.. ik neem het terug. Abel zit in een fase.. man man man. Ik heb geen nagels, maar als ik ze had, zat er geen bloed meer onder. Hij wil alles wat Tijn heeft, doet alles wat Tijn doet. En dan het liefst op dezelfde vierkante centimeter. Ze maken overal een wedstrijdje van. Als Tijn de winnaar is, is het volgens Abel toch geen wedstrijd, en andersom. Daarna gaan ze fijn een kwartier of wat discussiëren of het nou wel of geen wedstrijd was. Ik heb er nu iets op bedacht. Romes vertelde eens dat wanneer hij en z'n broertje aan het matten waren, m'n schoonmoeder een liedje zong 'van je hela hola maak mekaar maar af, maak mekaar maar af'. Wat blijkt? Het helpt! Ik zing iets anders, maar ze stoppen toch. Tijn zit in de klikspaan fase. Hij dreigt er eerst mee 'Abel dit of dat anders ga ik het tegen mama zeggen'. Het zal Abel z'n reet roesten wat Tijn tegen mama zegt, dus Tijn komt altijd even klikken. Ik probeer er niet meer zoveel aandacht aan te geven en laat ze compromissen sluiten. Het helpt. Negen van de tien keer bedenkt Tijn een plan wat voor allebei werkt. Ik vind het ook zo knap dat Tijn Abel z'n schedel nog niet heeft gebroken, want eerlijk. Abel is écht op dreef..
En hoeveel ze elkaar ook hebben gehaat die dag, voor het slapen gaan is het toch altijd knuffelen en kussen en 'beste vrienden' woorden uitwisselen ❤️