Als het op Facebook staat, dan is het zo.
En het is zo. Wij krijgen een tweeling. Een TWEELING! Zo onwerkelijk nog. Inmiddels de schok te boven. Ik moest even lachen en even huilen. Overuren in mn hoofd; hoe gaan we dit doen? Een kindje was al krap, maar twee?! Maar wauwww, zo bijzonder.
Alle opties de revue al gepasseerd. Uitbouwen, huis verkopen, tijdelijk huren en verder kijken. Alles zou extra stress geven. Een aanbouw was al gepland, maar nu toch uitgesteld. En hoe gek ook; dat heeft me rust gegeven. Tijn en Abel gaan samen op Tijn zijn kamer, de tweeling op Abel zijn kamertje. En als alles en iedereen zn draai gevonden heeft, kijken we nog eens. Blijven en uitbouwen of toch verhuizen.
Twee kindjes er bij. Hoe bijzonder. De jongens hopen op een broertje en een zusje. Tijdens een autorit hoor ik ze op de achterbank overleggen ‘we hebben nog een prinses nodig. Dan kunnen twee haar beschermen en de ander alles voor haar pakken’. Slik. Hou je stuur recht. Hormonen, keer twee.
Alles keer twee. Ik moet nodig een krantenwijk 😂.
