Handje?

Je hebt iets nieuws. Continu, de hele dag door kom je me ophalen. Waar ik ook ben. 'Handje?' zeg je dan, met je geweldig lieve mooie blauwe kijkers. Ik geef je mijn hand en je neemt me mee. We gaan spelen. Dat wil jij, dus dat wil ik. Ik hoef eigenlijk niet persee mee te spelen, als ik maar vlak in de buurt ben. Meespelen mag wel, maar hoeft niet. We, vooral jij, spelen met de paardjes, maken een puzzel, rijden met de motor of even op de auto. Als ik opsta en even naar de keuken loop of op de bank ga zitten, duurt het niet lang voor je me weer komt halen. 'Handje?'. En daar gaan we weer. Heeeeel soms als ik koffie drink mag ik even blijven zitten. Heel even. Je wilt dan wel in m'n kopje kijken en dat ik opschiet. Zodra ik m'n kopje neer zet roep je 'op, handje?'. Jep, hij is op, ik kom mee. Misschien ben ik te makkelijk en zou ik je naar de mening van de specialist af en toe moeten laten doen en nee zeggen. Maar dat doe ik niet. Ik wil het niet. Dan stofzuig ik toch een andere keer? De was kan vanavond ook, en het aanrecht, och, wie weet .. Als ik lang genoeg wacht loopt de vaat vanzelf weg. Ik hou van jou, van je handje en van je eeuwige gespeel. Konden we dat maar altijd doen. Altijd kan niet, maar zolang jij je handje naar me uitsteekt, pak ik hem aan. In de hoop dat wanneer het nodig is en ik, of papa, een hand naar jou uitsteken, je hem ook aan pakt. Nu en over 30 jaar. Gewoon altijd. 

Facebook ..

Ik ben uitzinnig, kwiek, monter, extatisch, euforisch en blij! Nee wacht, ik ben dolblij .. dolgelukkig, overgelukkig, zielsgelukkig! Of nee, ik weet het! Ik ben zielsblij! Ook een beetje jolig, vrolijk, opgewekt, uitgelaten, opgetogen, in een blijde stemming of nee in extase! Ik ben gewoon buiten mezelf van verrukking! Waarom? Dat zeg ik niet.. Dat is helemaal hip tegenwoordig in de social media! De mensen bloednieuwsgierig maken en dan lekker niet zeggen waarom. Ik snap dat niet. Ik hou niet van een half woord. Wie a zegt, moet b zeggen. Als iemand zich half verspreekt over een geheimpje ga ik door tot ik het hele geheimpje weet. Maar om nou een hele Facebookrel te starten, dat gaat me ook te ver. Vaak zijn het mensen die ik half half wel een beetje misschien nog van vroeger ken. Maar dan nog! Ik ben nieuwsgierig! We zijn toch vrienden op Facebook, kom maar op dan met je blije verhalen! Blij nieuws is toch leuk? Dat mag je delen! Net zo met slecht nieuws. Wel heel je woede aanval tentoonstellen, maar waarom je zo boos bent? Dat mag Joost weten. Ik krijg zoiezo een beetje een sik van dat Facebook. Die filmpjes die je tegenwoordig voorbij ziet komen.. Echt, niet te doen. Onthoofde dieren, mishandelde kindjes en ga zo maar door. Ik kan er niet tegen. Ik kan er niet eens naar kijken. Alleen het begin beeld van zo’n filmpje al maakt me misselijk. Zulke dingen moeten we niet meer posten en delen. Echt niet. Mocht je het toch graag blijven doen, ont-vriend me dan maar op Facebook. En het zijn ook niet alleen mensen die zoiets delen he. Nu.nl is er ook goed in. Waarom?! Is er geen ander nieuws? Of plaats het bericht en dan met een ander plaatje. Een plaatje met de tekst ‘DITGAATTEVERENWILJEECHTHELEMAALZEKERWETENNIETLEZEN-ALERT!’ Dat is tenminste duidelijk. Dan lees ik het niet. Want als dat echt een nationale regel is, ben ik niet meer zo nieuwsgierig. Maar dan moeten ze wel alleen dat plaatje gebruiken voor horrorverhalen. Niet voor wat anders. Weet je wat ook irritant is? Al die dingen die je kunt winnen! Heeft er serieus wel eens iemand iets gewonnen? Héél soms deel ik die dingen ook, echt heel heel heel soms. Maar voor wat? Als het geluk een beetje mee zou werken had bijna heel m’n vriendenlijst al zo’n steigerhouten tuinset in de tuin, een nieuwe badkamer, een gloedjenieuwe garderobe en ook nog een stel leuke stappers voor d’r onder. Maar helaas! Maar blijf liken en delen jongens! Het geluk is ooit aan onze kant! Maar! Ik blijf positief! Facebook zakt m’n broek van af, maar m’n grootste haat gaat uit naar Candy Crush .. Ik zit al weer een poosje vast. Rotzakken! Ps; blijf vooral ook posten hoeveel wasjes je op een dag doet, wat je eet en of de boodschappen al in huis zijn. Zulke verhalen smul ik van!