Ken je dat? Dat je eerst ontzettend blij en gelukkig van iemand word en dat je later die persoon of personen niet meer kan luchten of zien? Ik ken het wel. Vroeger, zo een 22 jaar geleden, stonden zij met stipt op nummer één, nu staan ze nog ver onder de vriend van de neef van de buurman daar de kapper van, jawel; sinterklaas en zijn kornuiten.
MAN! Wat een stress brengen die met zich mee. Sinds de intocht was er geen houden meer aan. Tijn heeft 3 weken lang tussen half 5 en 5 uur naast Mn bed gestaan. Zonder reden. Hij was gewoon wakker. Ik niet. Ik functioneer nog niet tussen half 5 en 5 uur. Dus naast me liggen en je klep houden. Maar Tijn is niet zo goed in zijn klep houden, nooit geweest en nu dus ook al niet tussen half 5 en 5 uur. Om de drie minuten ‘Hoelang nog mam?’ En ik zeg standaard ‘nog vijf minuutjes’ hij heeft toch nog geen tijdsbesef en 2 uur duurt nog lang, dat weet hij ook. Maar vijf minuutjes gaat het voor hem ook niet worden dus zegt hij standaard ‘maar ik wil drie’. Prima, doen we drie! Als je maar stil bent.
Abel en Tijn hebben wat afgeruzied, gevochten, gesnauwd en gehuild. Arme jongens. Bij elke ‘donk’ of knal schoten ze overeind ‘daar komt ie! Daar komt ie’. Maar er kwam niemand. Tot afgelopen zondag. Ik was het zat. Eigenlijk zouden we gewoon op pakjesavond, pakjesavond vieren, maar dat zouden nog 2 lange dagen extra worden. Met een lulsmoes gingen ze even spelen bij opa en oma. Ik haalde ze later weer op en het resultaat heb je kunnen zien op een filmpje. Twee dolblije kinderen. Intens gelukkig. Er zat ook een gedichtje bij van sinterklaas. Hij zei dat dit de laatste keer was, hij Tijn alleen nog even op school zou zien en dat hij dan weer terug ging naar Spanje. En weetje; de rust is gelijk terug! We hebben het heel gezellig gehad. Hebben uitgepakt, de Lego in elkaar gezet, rustig gegeten, zonder morren naar bed en de hele nacht geslapen! Tot de wekker ging! En ook overdag geen gemok, gezeur, gebrul en gevecht. Halleluja!
Ik ben vast aan het twijfelen voor volgend jaar. Óf we gaan niet naar de intocht, óf we doen pakjesavond de dag na de intocht, óf ik verlos ons voor alle komende jaren en zeg dat het een neppe bedoeling is en krijg zelf de credits voor de cadeaus! Want dat is het ook he! Je shopt je verloren en een week later hoor je ‘je koopt nooit iets voor me!’ %#£$!>\*¥ je zou ze toch wat :p
Enfin, voor nu: dag sinterklaasje, daahaaah dahhaaaaaag! Even een weekje genieten van de rust en weer door met de kerststress.
Oh, how i loooooove december! Maarnietheus!
