Ik mocht vandaag met Abel zijn klas mee op schoolreis. Na zo een dag denk ik altijd ‘als ik later groot ben, wil ik kleuterjuf worden’. Nu hebben die twee lockdowns mij geleerd dat ik dat helemaal niet wil worden, maar oké.
Het was leuk. We zijn naar Berkenhof tropical zoo geweest. Vooral het spelen met modder en water was een succes. Ik heb ongeveer 186 keer geholpen met afdrogen, aan- en uitkleden. We waren met ‘maar’ 52 kinderen; maar die bedachten dan dat als ze nat waren, droog wouden zijn om later toch weer het water in te willen. Een heerlijk stel kinderen bij elkaar. Zó verschillend. Qua karakter, maar ook qua inhoud in de tas en inhoud in de portemonneetjes. Dat vind ik toch een lastig ding. Waar de een met de hele chips en snoep afdeling van de supermarkt aan kwam, had de ander 1 broodje mee. Nu is Abel de gierigste niet, dus hij deelde zijn snoepjes. Zien delen, doet delen, dus geen kind kwam iets te kort.
Door naar het winkeltje. In de brief stond maximaal 5€. Ook daar weer veel verschil. Sommige liepen te shinen met hun flappen en sommige kindjes hadden niks. En wat doe je dan? Van de meeste kindjes ken ik de achtergrond niet. Was het een kwestie van vergeten, niet hebben of onzin vinden? Ook hier weer veel bewondering voor de kids. Ze deelde, soms onder druk, hun centjes. Ze zullen allemaal rond de 7 jaar geweest zijn en hebben nog weinig besef van geld. Iemand had net een uur er voor €1 uitgedeeld aan een klasgenoot, waarna later de paniek uitbrak, die ene euro kwam net te kort. Een ander had in de bus al het geld al uitgedeeld om het later terug te vragen en ineens meer te hebben dan waar mee begonnen was. Weer een ander wou van het overgebleven geld (€2,25) twee besties blij maken. Laat je daar tegenwoordig nog maar weinig van kunnen kopen ..
Het liefst had ik voor elk kind zonder geld iets gekocht. Heb ik niet gedaan. Ik heb me ingehouden. Een aantal ouders waarvan ik zeker wist dat het in de haast vergeten was, heb ik gecontact. Je kunt niet in iemands portemonnee kijken. Wellicht voelt een ouder die al veel moeite heeft gehad met de kosten voor het schoolreisje zich er wel helemaal niet prettig bij dat een ander wat koopt. Misschien vind een ouder een nep slang, trap veer ding, een stuiterbal of knuffeltje wel complete onzin. Of misschien was de ouder het gewoon vergeten en baalt nu als een stekker dat het geen berichtje heeft gehad.
Maargoed. Eigenlijk moet het afgeschaft worden, vind ik. De volle tassen en het geld. Het lijkt mij leuker voor iedereen dat de school voor de hapjes en drankjes zorgt en elk kind aan het eind van de dag dezelfde stuiterbal of nepslang krijgt.
Dus. Ik word dan wel geen kleuterjuf maar hoorde laatst weer dat je bij de medezeggenschapsraad kunt. Laat ik nou altijd wat te zeggen hebben ;). Kunnen we het daarna gelijk eens hebben over waarom luizenpluizen op de woensdag na de vakantie is en niet op de maandag ..
