kwartet

Mag ik eeeeeeven zwijmelen over dat heerlijke kwartet van mij? Of nja, ons. Ze zijn ook een klein beetje van Romy ;).

De interactie tussen die vier, is zo leuk. 

Tijn als opperchief die zo heeeeerlijk kan spelen en ruzie maken met zn broertje. Soms ben je ze uren kwijt, spelen ze buiten of met de ‘playmo’; playmobiel is zeker te lang om uit te spreken? Soms staan ze om de 5 seconden naast me om even hun beklag te doen. Abel wil altijd hetzelfde zijn als Tijn. Als ze politie en diefje spelen bv. Wil Tijn de dief zijn, dan wil Abel dat ook. Als Tijn dan zegt okeee, dan ben jij de dief, dan ben ik de politie. Tja, dan wil Abel eigenlijk ook de politie zijn. Maar wie moeten ze dan vangen? Dus je snapt het, dan is er bonje. Ik sus de boel, of de buurtkinderen worden opgehaald en weg zijn ze weer. Ze kunnen ook zo lekker complimenteus zijn naar elkaar. Tijn ziet in elke tekening of kleurplaat van Abel vooruitgang, ‘zo Abel! Dat heb je echt heel mooi binnen de lijntjes gekleurd’. Abel is op zijn beurt ook altijd mega trots op de creaties van Tijn. Ze kunnen soms niet met, maar zeker niet zonder elkaar. 

Bij de eerste snik van hun zusjes, zijn ze er als de kippen bij. Ze worden gekust en geëntertaind en nog meer gekust. Evi en Noé worden enthousiast van Tijn en Abel. Etenstijd kan gerust nog even worden uitgesteld als een van de twee voor ze danst. De meisjes gieren het uit. Zo leuk. Ook als er niet gehuild wordt, worden ze gekust en geëntertaind en gekust. Ze zijn zo mega trots als de meisjes een keer een balletje of een rammelaar vasthouden. De jongens willen zo graag dat de meisjes een keer in hun bed komen logeren. Mag niet, dat snappen ze ook. Maar als ik ze tijdens het schoonmaken van de kamer toch even op Abels bed leg, is Abel maar wat blij. Hij is er zelf niet bij, maar dat geeft niet. Zijn zusje heeft op zijn bed gelegen, hoe leuk is dat?! Abel was dan ook zichtbaar teleurgesteld toen ik vertelde dat hij later niet echt met Noé kon trouwen. Maar nu, voor de nep, was dan wel even goed. Wanneer Tijn niet weet wie wie is, noemt hij dr gewoon lieffie ‘zo heb ik het altijd goed mam’.

De meisjes zijn nu ruim vijf maanden. Ze doen het zo goed. Noé begint al met rollen en Evi vind het allemaal wel best. Die ligt lekker rond te turen. Dat gerol zal haar nog een worst wezen. Het zijn zulke vrolijke meisjes. Zodra ze je zien krijg je een smile van oor tot oor. Hop paardje hop is bij beiden favoriet. Ze ‘kletsen’ de oren van je kop, op een volume wat je drie huizen verder kan horen. De eerste paar keer dat ze gingen ‘kletsen’ stond Tijn of Abel gelijk de tut er in te frommelen. Niet nodig liefje, ze maken nu ook andere geluidjes dan huilen of stil :p.

Al met al is het een heerlijk stel. Ik krijg zo vaak de opmerking ‘wel druk zeker hè, vier kinderen?’ Maar eerlijk, ik denk dat ik het pas druk zou hebben, zonder die twee heerlijke mannetjes! 🥰