Ik kreeg net een herinnering van fb. Precies vorig jaar schreef ik de blog moe. Ik ben nog steeds moe. Abel slaapt nog steeds niet goed. Wat we ook doen of laten, het maakt niet uit. Hij heeft goeie nachten, of nachten dat je er vanaf komt met een tutje terug en weg en nachten dat je uren naast z'n bed kan zitten, met hem in je bed moet liggen, beneden op de bank moet zitten of bij hem in het ledikant moet liggen. Al m'n principes die ik bij Tijn had, zijn zo hoeps! over boord. Niet slapen is verschrikkelijk. Eergisteren was ook zo iets. Vaak als ik beneden denk 'ik ga naar bed', laat Abel weten daar wat anders over te denken. Na allerlei pogingen kroop ik bij hem in het ledikantje. Met m'n benen in m'n nek aaide ik hem en fluisterde lieve woordjes. Dattie zo lekker rook, of hij soms gedouched had (vraag ik altijd nadat de jongens uit de douche komen) en hij knikte hevig van ja. Ik vertelde dat ik hem lief vond. Hij keerde om, aaide mijn wang, ging zitten dacht bij zichzelf kan wezen mam maar ken je deze truc; en zette het op een brullen.
Soms huil ik zachtjes mee. Kon hij maar vertellen wat er was. Ik weet het niet. Soms denk ik ook dat hij me zit te pesten. En tegen pesten zijn allerlei protocollen, wist je dat? We waren laatst bij een basisschool wezen kijken voor Tijn. M'n grote moppie naar de basisschool; kan wel janken. Maar daar zijn ze dus heel goed in het probleem pesten aanpakken. Misschien moeten we Abel maar eens langs brengen.. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten