Candy crush

Och! Denk dat de meeste candy crush wel kennen. Het is een spelletje, een heel verslavend spelletje! Het bezorgt me flink wat irritaties. De bedoeling is dat je levels haalt door met je snoepjes bepaalde combinaties te maken, gelatine weg te spelen of iets anders te doen wat vaak onmogelijk lijkt. Groen en geel kan ik me er aan irriteren! Mijn

Advies; begin er niet aan! Echt niet! Als je eenmaal begonnen bent, wil je door en door en door! Dat doorgaan duurt vaak dagen, soms weken en soms zelfs echt maanden! Als je het level dan eindelijk haalt ben je euforisch, enthousiast, blij, dolgelukkig en binnen no time opgeslokt door het volgende level. Wat dus ook weer dagen, weken of maanden duurt tot je het gehaald hebt. Als je een aantal levels gehaald hebt, kom je bij een soort station. Dan moeten 3 vrienden je een kaartje 'geven' zodat je verder kan. Je krijgt ook levens. Maximaal 5. Vrienden kunnen je levens geven en extra zetten. Als je een leven opgebruikt hebt, duurt het een half uur voordat je een nieuwe krijgt, gratis! Ik bewaar mijn levens gegeven door vrienden altijd, dan kan ik die gebruiken als mijn gratis levens op zijn.

Ik speel het meestal even als ik in bed lig. Dat even is al gauw een uurtje en zodra ik het licht uit doe, zie ik die verrekte snoepjes nog!

Als ik ein-de-lijk dat verschrikkelijke station bereikt heb, heb ik een vast lijstje van mensen die ik om een kaartje vraag. In dezelfde minuut krijgen ze een whatsapp bericht. Hoewel je er 3 nodig hebt, staan er meerdere op mijn lijstje. Stel ze hebben niet gelijk tijd en reageren niet. Ga ik door naar de volgende.

Mijn vriendinnetje speelt het ook. Om de week zweren we aan elkaar dat we echt niet meer spelen. Ik zeg het wel, maar blijf stiekem gewoon spelen. Zij ook! De smeerlap! Stuurt ze mij opeens via whatsapp een berichtje 'cc kaartje please'. Ik kan d'r dan wel wat. Ik zeg altijd standaard nee, gevolgd door een scheldkanon met woorden die niet in Tijn zijn woordenboek mogen komen. Het loeder! Zeggen dat je niet meer speelt, maar ondertussen .. Ik speel ook, maar dat is anders. Ik ben niet zo ver als haar, dus dan mag je stiekem doorspelen. Ik geef haar het kaartje wel, met tegenzin natuurlijk, dat snap je!

Candy crush mag je ook gerust spelen in het bijzijn van anderen. Totaal niet ongepast, want bijna iedereen speelt het. Laatst was ik bij mijn zus. Ze zat op de computer te schelden; aaaargh ik moest er nog één!!! Ik vroeg; één van wat? Nog één gladjetiene! Ik dacht dat ik zou sterven! Mijn zus noemt gelatine dus gladjetiene! Dat is denk ik het eerste en laatste moment dat ik om

Candy crush kon lachen. Hilarisch! Gladjetiene ha-ha!

Candy crush, echt .. Begin er niet .. Oh! Moet gaan, ik heb weer een leven!