maandag 11 november 2013

Je slaapt al..

Je slaapt al, ik nog niet. Je ademt zo zwaar. Het is geen snurken, maar gewoon zwaar ademen. Ik geef je een duw, in de hoop dat je stopt. Niet stoppen met ademen, maar stoppen met zwaar ademen. Ik hoop dat je nooit stopt met gewoon ademen. In ieder geval niet voordat ik er mee stop. We hebben al afgesproken dat we samen tegelijk in bed sterven, als we heel heel heeeeeel oud zijn. Maar hoe groot is die kans? Ik kan niet zonder jou. Jij bent mijn rots in de branding, mijn steun en toeverlaat, mijn zwart-wit denker die geen grijs kent. Daar hou ik van. Ik heb dat soms nodig, ik kan heel goed grijs denken. De liefde die jij me geeft, is ongekend. En de liefde voor je zoon is helemaal uitmuntend. Je bent de liefste vader die ik ken. Zo trots als een paauw, altijd, om de kleinste dingen. Ik zeg het nooit hardop, ik krijg het m'n strot niet uit, en in plaats daarvan zeg ik love you. Betekent hetzelfde en heeft voor mij net zo veel waarde, maar toch. Ik hou van je.. Met alles wat ik bezit. Ik hou van je enthousiasme in de dingen die je doet. Dingen waar ik vaak geen hol van begrijp. Maar jij gelooft in mij, want je legt het keer op keer aan me uit. Ookal weet je dat ik doe alsof ik het begrijp. Ik hou van de manier waarop je voor me zorgt. Als jij ziek bent, ga ik het liefst een weekje weg, maar als ik ziek ben verzorg je me en zorg je er voor dat ik weer snel beter ben. Ik hou van je humor, vaak kunnen we kapot lachen om dezelfde dingen, soms ga jij kapot en vind ik dat je belachelijk doet. Beloof dat je me nooit verlaat. Wie had toch ooit gedacht dat wij het samen zo fijn zouden hebben? Ik niet, ik had de hoop al een beetje laten varen jaren geleden. Maar wat hebben we het fijn! We zeggen het vaak genoeg tegen elkaar 'fijn hebben wij het he?' En dat vind ik echt. Jij bent fijn! Mijn fijne, lieve, mooie, grappige, stoere man! M'n duw heeft geholpen, je ademt zachtjes. Ik ga ook slapen, Love you

Geen opmerkingen:

Een reactie posten